skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja
Tworzywo, materiał
Autor, wytwórca
Miejsce powstania, znalezienia
Typ dokumentacji
Technika
Rodzaj obiektu
Lokalizacja, status
Czas powstania, datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Typ licencji

Twoje kryteria wyszukiwania:

WYCZYŚĆ filtry

  • Fraza: kult maryjny

Obiekty

26
awers grafiki

Matka Boska Ostrobramska

Zakład Litograficzny R. J. Lemercier, Giniez J.E.F. lit.

ok. 1850

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

E/16804/ML - Matka Boża Chełmska – wizerunek Maryi w typie Dexiokratusa (trzymająca Dzieciątko na prawym ramieniu). Maryja ukazana jest w ujęciu do pasa; ubrana jest w zieloną szatę spodnią wykończoną złotymi lamówkami, zielony czepiec oraz czerwony maforion, wykończony przy twarzy złotą lamówką, spięty przy szyi, ze złotymi gwiazdami na czole i ramieniu (symbol dziewictwa Maryi). Maryja lekko pochyla głowę w stronę Chrystusa, lewą dłonią na niego wskazuje. Twarz ma owalną, o regularnych rysach, oczy duże, zapatrzone w dal; ma zamyślony wyraz twarzy. Chrystus spoczywa swobodnie na ramieniu Maryi: spogląda na matkę poważnie, prawą dłonią ją błogosławiąc, w lewej trzyma zwój. Ubrany jest w jasny chiton i złocisty himation. Lewą nogę ma charakterystycznie odgiętą, tak, że stópka jest widoczna od spodu. Głowy obojga otaczają gładkie złocone nimby, wyznaczone potrójną linią, ozdobioną regularnie rozmieszczonymi rozetkami. Tło złote (złoto drukarskie? ), zdobione powtarzającym się wypukłym (złoto proszkowe? ) motywem równoramiennego krzyża i zgeometryzowanej rozetki. U dołu na złotym tle widnieje czarny napis cyrylicą: WYOBRAŻENIE CHEŁMSKIEJ CUDOWNEJ IKONY BOZEJ MATKI: ??????????? XO?MCKO? ???OTB ???? ????? MATEP? Całość obiega bordiura, na którą składają się: wypukły pas złoty, zielony i znów złoty, ozdabiana regularnie rozmieszczonymi siedmioma geometrycznymi wzorami – rombami-gwiazdkami z czerwonymi kwadratami. Pole obrazowe ma kształt prostokąta zamkniętego od góry łukiem. Konserwacja: 2009 r.

Matka Boska Chełmska

nieznany

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Lublinie

awers grafiki

Matka Boska z Dzieciątkiem, z wyd. Album de Wilna

Zakład Litograficzny J. K. Wilczyński ?...

ok. 1850

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

awers grafiki

Obraz Matki Boskiej w kościele Łąkowskim

ryt. nieznany

2. poł. XVIII

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

awers grafiki

Historia cudownego obrazu Matki Boskiej Częstochowskiej

Schon A.

1717

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

lico

Bogurodzica Eleusa

1800 — 1899

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Gulden - Ujęcie awersu. Na awersie na długim krzyżu czteropolowa tarcza herbowa. W perełkowym otoku tytulatura.

Gulden

Bogusław X, książę pomorski

1498 — 1499

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Obraz z przedstawieniem Matki Bożej z Dzieciątkiem w typie częstochowskim. Całość obrazu utrzymana w kolorystyce brązu z ciemniejszymi partiami twarzy i dłoni postaci. Szaty postaci i aureole wokół twarzy zaznaczone żłobieniami, tworzą zarysy sukni, płaszczy, ich fałdowania zdobienia oraz zarysy ramion, rąk i nóg Jezusa. Madonna w bogatej, tłoczonej szacie z welonem na głowie. Na przetartej na złoto aureoli 5 małych złotych gwiazdek. Szata na piersi oraz welon tłoczone we wzory w kwiaty i linie łamane. Twarz i prawa dłoń Madonny namalowana słabo widocznie. Dzieciątko siedzi na lewym ręce Madonny, ubrane w długą suknie tłoczona w motywy kwiatowe. Prawą ręką wykonuje gest błogosławieństwa, w lewej trzyma księgę (?). Twarz i dłonie namalowane także słabo widocznie. Tło wokół postaci wykonane zdobieniem żłobienia grzebykowego, promieniście rozchodzi się wokół postaci. Na nim 12 małych złotych gwiazdek. U dołu obrazu, pod wizerunkiem, napis: POD TWOJĄ OBRONĘ UCIEKAMY SIĘ.

Matka Boska Częstochowska

nieznany

1890 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/6363/ML - Rzeźba z drewna lipowego, polichromowana farbą olejną. Zakomponowana w jednym kawałku drewna na postumencie o formie owalnej z płaskorzeźbionym motywem dwóch skrzyżowanych gałęzi. Postać stojąca przedstawia Matkę Boską Różańcową. Twarz owalna, głęboko osadzone oczy, prosty i szeroki nos, małe pełne usta. Ręce zgięte w łokciach: duże dłonie złożone do modlitwy. Na przedramieniu prawej ręki brązowy różaniec o płaskich paciorkach, zakończony dużym krzyżem. Postać odziana w białą prostą suknię, gładko wykończoną pod szyją i przewiązaną granatową szarfą. Na głowie granatowa szata spełniająca jednocześnie rolę peleryny spływającej z ramion ku dołowi i spowijającej całą postać.

Matka Boska Różańcowa

Kuźmiuk, Daniel

1894 — 1930

Muzeum Narodowe w Lublinie

Piękna Madonna - Ujęcie z przodu skosem w lewo; Rzeźba pełnoplastyczna wykonana z dwóch bloków alabastru. Przedstawia stojącą Marię z Dzieciątkiem. Niska sylwetka Marii upozowana jest na kształt litery „S”, w lekkim kontrapoście. Postać ubrana jest w długą białą suknię i obszerny złocony płaszcz, którego fragment przerzucony przodem układa się w dwie wydatne festonowe fałdy. Gęsto udrapowane szaty modelowane są miękko. Maforium, tylko częściowo zasłaniające falujące włosy Marii, opada na ramiona. Długie, szczupłe palce uniesionych dłoni Marii podtrzymują leżące przy Jej piersi nagie Dzieciątko trzymające oburącz jabłko. Charakterystyczne łagodne rysy postaci: okrągłe głowy, płaskie szerokie twarze o pełnych policzkach, wypukłych oczach, wąskim nosie i drobnych ustach w lekkim uśmiechu, a także włosy Dzieciątka ułożone w stożkowe loczki przylegające do głowy. Tylna część figury opracowana schematycznie. Szczyt głowy Marii ścięty ku tyłowi, gładko opracowany, z centralnym otworem. Części figury łączą się za pomocą szerokiego drewnianego trzpienia.

Piękna Madonna

warsztat wirtemberski

około 1440

Muzeum Narodowe w Szczecinie

dwufigurowa grupa płaskorzeźb ołtarzowych - Ujęcie z przodu; Dwie płaskorzeźbione figury przedstawiają grupę Koronacji Marii. Na szerokich ławach tronują obok siebie Maria (po lewej stronie) i Chrystus. Postaci ubrane są w długie tuniki przewiązane w pasie i płaszcze spięte klamrą powyżej piersi. Miękkie, lejące się ku podstawie rzeźb złociste tkaniny szat połyskują efektownie marszczeniami o łagodnych grzbietach. Na głowach wysokie złocone korony o gładkiej obręczy, zwieńczone zygzakiem. Maria lekko przechyla głowę w kierunku Chrystusa, dłonie trzymając w geście modlitewnym przy piersi. Jej młodzieńczą twarz o wysokim czole i łagodnych rysach otaczają pasma długich falujących, złocistych włosów. Chrystus swoją prawą rękę podnosi w geście błogosławieństwa, lewą opiera na złotej kuli trzymanej na kolanie. Jego pociągłą twarz o wyraźnie zaznaczonych kościach policzkowych pokrywa ciemny zarost. Długie włosy opadają na ramiona. Tyły rzeźb opracowany płasko. Widoczne pęknięcie drewna na twarzy Chrystusa wzdłuż jego prawej skroni, poprzez policzek w kierunku ust. Fleurony wieńczące obręcze koron nie zachowały się. Złocenia płaskorzeźb częściowo rekonstruowane.

Koronacja Najświętszej Marii Panny

dwufigurowa grupa płaskorzeźb ołtarzowych

warsztat Mistrza Poliptyku Stargardzkiego

około 1450

Muzeum Narodowe w Szczecinie

grupa rzeźbiarska - Ujęcie z przodu; Grupa rzeźbiarska o zwartej, symetrycznej kompozycji, wykonana z jednego bloku drewna i polichromowana. Przedstawia trzy siedzące kobiety zwrócone ku dzieciątku stojącemu w centrum na ich kolanach. Analogicznie upozowane w układzie antytetycznym sylwetki długowłosej Marii po lewej stronie i Anny w czepcu po prawej okrywają obszerne płaszcze, układające się wokół figur dużymi płaszczyznami i opadające na podstawę sceny. Na ich kolanach stoi nagie dzieciątko o gładko opracowanej główce. Za nim, widoczna pomiędzy kobietami, siedzi frontalnie Emerancja o nieco powiększonych proporcjach, w prawej dłoni trzymając fragment pnia. Tło stanowi kotara unoszona przez dwa anioły widoczne w półpostaci, ubrane w szerokie tuniki. Tron okrywa tkanina obszyta frędzlami. Cechy anatomiczne postaci i modelunek ciężkich obszernych tkanin oddane są naturalistycznie. Rzeźba posiada znaczące ubytki – brakuje głów Emerancji i prawego anioła, dłoni Marii i prawej rączki dzieciątka oraz fragmentu podstawy z prawej strony. Na powierzchni rzeźby widoczne otwory po owadach. Polichromia zachowana częściowo.

Emerancja Samoczwarć (Święta Anna Samoczwarć)

grupa rzeźbiarska

nieznany warsztat pod wpływem sztuki Szwabii

około 1515 — 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

płaskorzeźba ołtarzowa; Rodzina Marii - Ujęcie z przodu; Wysoka płaskorzeźbiona płyta z przedstawieniem wielofigurowym, polichromowana. Ukazuje grupę strojnie ubranych kobiet siedzących na ławie i piastujących małe dzieci oraz mężczyzn widocznych powyżej wysokiego zaplecka ławy. W scenie dominuje przedstawienie św. Anny o nieco zwiększonych proporcjach. Święta w chuście na głowie i z różańcem przypiętym do paska wraz z Marią o długich falujących włosach podtrzymują nagiego Jezusa balansującego pomiędzy ich kolanami. Po prawej siedzi Maria Kleofasowa w wysokim marszczonym czepcu z czwórką synów ubranych w tuniki, z których jeden, stojący na kolanach, bawi się otwartą księgą, pozostali biegają wokół kociołka u stóp matki. Brodaci mężczyźni usytuowani za ławą, powyżej kobiet, widoczni w półpostaci, noszą tuniki na koszulach o szerokich rękawach i kunsztownie kształtowane kapelusze. Marszczone suknie z wąskim gorsetem i dekoltami w karo czy obszycia rękawów dekoracyjnymi taśmami, szerokie rękawy koszul to elementy strojów zgodne z niemiecką modą mieszczańską z początku XVI wieku. Modne stroje, łagodne wizerunki okrągłych twarzy a także poruszone pozy i gesty postaci nadają przedstawieniu charakter rodzajowy. Płaskorzeźba wybrana z łączonych bloków drewna, w dolnej części drążona. Płyta częściowo uszkodzona i popękana; brakuje postaci Marii Salome z dziećmi i mężem, męskich wizerunków powyżej Marii a także jej twarzy oraz czwartego dzieciątka u stóp Marii Salome. Polichromia zachowana szczątkowo.

Rodzina Marii

płaskorzeźba ołtarzowa

mistrz stralsundski

około 1505 — 1515

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Tronująca Madonna z Dzieciątkiem - Ujęcie z przodu; Niewielka figura tronującej Marii z dzieciątkiem o zwartej bryle, przytwierdzona do wysokiego zaplecka o geometrycznym zwieńczeniu, polichromowana. Rzeźba w typie Sedes Sapientiae ukazuje frontalnie siedzącą na tronie Marię w sztywnej, wyprostowanej pozie z dzieckiem w wieku chłopięcym usytuowanym bokiem, w pozycji siedzącej, ponad jej lewym kolanem. Długa suknia i płaszcz Marii oraz tunika Jezusa gładko przylegają do ciał postaci tworząc nieznaczne, schematyczne draperie w partii nóg. Między goleniami Marii tkanina układa się w charakterystyczne trójkątne fałdy o ostrych krawędziach. Hieratyczne pozy postaci przełamuje gest dłoni matki przytrzymującej syna oraz prawa ręka chłopca wyciągnięta wysoko i ułożona na piersi matki. Głowa Marii osadzona na sztywnej, szerokiej szyi okryta chustą ułożoną w tylnej partii na kształt welonu sięgającego do ramion. Twarz pociągła, owalna, zastygła w pozbawionym emocji wyrazie. Symetryczna fryzura chłopca z falujących włosów sięga poniżej uszu. Zwieńczenie gładko opracowanego zaplecka tworzy kolisty nimb za głową Marii flankowany trójkątnymi sterczynami oparcia tronu. Rzeźba opracowana jako przyścienna. Brak prawej dłoni Marii. Powierzchniowe ubytki drewna i otwory po drewnojadach. Polichromia zachowana szczątkowo.

Tronująca Madonna z Dzieciątkiem

figura ołtarzowa

warsztat pomorski

około 1300

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Piękna Madonna z Żarnowa - Ujęcie z przodu; figura ołtarzowa; Kobieca figura stojąca na czworobocznej podstawie w obszernych szatach i koronie, trzymająca przy boku dzieciątko. Sylwetka kobieca zakomponowana w wyraźnym kontrapoście, odchylająca tors do tyłu i w lewo, z twarzą zwróconą w trzech czwartych w prawo ku dzieciątku trzymanym na lewym biodrze. Maria ukazana w wieku młodzieńczym nosi długą suknię i płaszcz, którego poła przerzucona przodem układa się w miękką kolistą, wydatną fałdę. Brzegi płaszcza opadają poniżej uniesionych do przodu dłoni spiętrzonymi dekoracyjnie fałdowaniami. Na głowie nałożona wysoka korona oraz chusta zsuwająca się do tyłu i opadająca miękkimi łukami wokół szyi. Twarz owalna z wysokim czołem i wydatnymi policzkami, o łagodnym wyrazie. Dzieciątko o pulchnych nóżkach siedzi przy biodrze, podtrzymywane lewą dłonią matki. Brakuje prawej dłoni Marii i figury dzieciątka powyżej bioder. Na powierzchni rzeźby widoczne pozostałości polichromii.

Piękna Madonna z Żarnowa

figura ołtarzowa

warsztat zachodniopomorski

około 1430

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Tronująca Madonna z Dzieciątkiem - ujęcie z przodu; Maria o drobnej, smukłej sylwetce siedzi frontalnie na tronie o lekko podwyższonych bokach. Dłonią podtrzymuje dziecko ułożone w pozycji siedzącej z lekko podkurczonymi nogami i usytuowane na jej lewym kolanie. Postaci ubrane są w długie tuniki opadające podłużnymi wąskimi fałdami rytmicznie różnicującymi powierzchnię szat. Figura o drążonym odwrociu została opracowana jako przyścienna. Powierzchnia rzeźby jest uszkodzona, zwłaszcza w partii twarzy Marii; nosi liczne ślady po owadach. Głowa Jezusa i prawa ręka Marii nie zachowały się. Pozostałości polichromii widoczne są w zagłębieniach rzeźby.

Tronująca Madonna z Dzieciątkiem

warsztat zachodniopomorski

około 1260

Muzeum Narodowe w Szczecinie

pieta - ujęcie z przodu; Rzeźba o pionowej kompozycji przedstawia dwufigurową grupę: Marię trzymającą martwe ciało Chrystusa. Sylwetka Marii ukazana frontalnie wsparta jest na kamiennym zboczu porośniętym darnią widocznym po bokach i poniżej postaci. Twarz o zaokrąglonych policzkach otacza falująca fryzura długich włosów. Głowę okrywa długi marszczony welon. Obszerny płaszcz nałożony na suknię o długich szerokich rękawach zagina się tworząc głębokie, światłocieniowe fałdowania i szerokie płaszczyzny na krawędziach. Ciało Chrystusa o nieco pomniejszonych proporcjach oddane jest naturalistycznie. Wsparte na kolanie matki osuwa się diagonalnie od jej prawej dłoni podtrzymującej głowę syna, ku lewej nisko opuszczonej i podpierającej tors tuż poniżej ciętej w szeroko rany w boku. Dłońmi oraz wysuniętym do przodu i ustawionym nieco wyżej swym prawym kolanem podtrzymuje osuwające się diagonalnie martwe ciało Chrystusa o pomniejszonych proporcjach.

Pieta

warsztat szczeciński

około 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Obraz olejny na płótnie. Przedstawia scenę koronacji Matki Bożej: centralne miejsce zajmują 3 postaci. W środku klęcząca MB w błękitnej sukni, granatowym płaszczu, bladoróżowej chustce na głowie. Twarz okrągła, ciemne włosy, głowa zwrócona w prawo i pochylona. Ręka prawa na piersi, lewa – nisko, odchylona na bok. Po prawej stronie MB postać Chrystusa Zmartwychwstałego (z fragmentem krzyża w tle) w czerwonym płaszczu. Twarz owalna, ciemne włosy. Prawą ręką w górze podtrzymuje koronę nad głową MB. Po lewej stronie MB – postać Boga Ojca, w ciemnozielonej sukni i żółtym płaszczu. Twarz owalna, włosy, broda i wąsy przyprószone siwizną. Także prawą ręką podtrzymuje koronę nad głową MB. W lewej, wspartej na kolanie, trzyma berło. Korona ciemnobłękitna w złocistej ozdobnej oprawie. Nad nią błękitno-popielata gołębica w promienistej aureoli. Tło obrazu w górnej części żółte, natomiast na dole – ciemnobłękitne z obłokami, pod stopami Chrystusa i Boga Ojca. Na obrzeżach obrazu znaczne ubytki farby, a na całej powierzchni drobniejsze odpryski. Konserwacja: 1985-1990; obraz rozpięty na nowym blejtramie w Pracowni Konserwacji Malarstwa Muzeum Lubelskiego

Koronacja Matki Boskiej (z feretronu)

nieznany

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Lublinie

E/8062/1/ML - Kapliczka słupowa wykonana ręcznie siekierą i dłutami. Dębowy, profilowany ozdobnie słup w formie czterograniastej kolumny. Baza przy podstawie spróchniała, ma wgłębione narożniki. Żłobienia, głębokości 3,5 cm, uwypuklają płaszczyzny. Na przedniej ścianie wyryty napis: „Obrobił i postawił własnemi rencznie Jan Oliński dnia 17 marca 1933 r.”. Baza zakończona elementem o przekroju odwróconego trapezu wys. 17 cm i podstawie 26 cm, o zaokrąglonych dolnych narożnikach. Na nim trzon ozdobny czworograniasty, wys. 18 cm. Podstawa trzonu i głowica 4 esowatych żeberek, szerokości 12 cm. Na bocznych pełnych ściankach żeberek uproszony liść akantu. Na głowicach – kapliczka ażurowa. Kolumienki i szczyt brzozowe. Baza kolumny ma kształt graniastosłupa (wys. 12 cm, szer. 7 cm); trzon walcowaty (wys. 22 cm, szer. 8 cm), wybrzuszony, z pionowymi szerokimi rowkowaniami. Głowica (wys. 17 cm), utworzona z uproszczonych liści akantu i dwu złączonych w podstawy rozbieżnych wolut. Szczyt – tympanon ze śladami błękitnej polichromii, ozdobiony perliście małymi sześcianami o zaokrąglonych dolnych krawędziach. U szczytu drewniana kotara (lambrekin) z udrapowanych łukowatych żłobień, w środku ujęty prostą taśmą. Dach dwuspadowy, sosnowy o podciętych i podwiniętych krawędziach dolnych, pokryty blachą. Plecy i podstawa kapliczki – proste, sosnowe.

Kapliczka

Oliński, Jan

Muzeum Narodowe w Lublinie

Obraz olejny na płótnie – Matka Boża Częstochowska z Jezusem i Aniołami. MB trzyma na lewej ręce siedzącego Jezusa, prawą dłonią wskazuje na niego. Jezus w lewej ręce, na kolanach trzyma księgę. Prawą wskazuje na matkę. Madonna ubrana jest w białą suknię z długimi rękawami. Na szyi dwa rzędy białych paciorków, perełek. Pod szyją suknia wykończona ciemnożółta lamówką imitującą złoto. Lamówką taką, o różnej szerokości, obrzeżono płaszcz MB i suknię Jezusa. Płaszcz ciemnoniebieski, cieniowany granatowo na ramionach i fałdach, okrywa głowę i ramiona, odsłaniając: twarz, dłonie i fragmenty sukni Madonny. Od spodu pokryty jest kolorem jasnoczerwonym z żółtymi i brązowymi refleksami. Jezus ubrany jest w różowo-czerwoną sukienkę z długimi rękawami, zmarszczoną w pasie, zakrywającą stopy. Twarz i dłonie postaci jasnobrązowe. Na policzku MB – dwa cięcia. Oczy obojga niebieskie, patrzące w przestrzeń. Na głowach podobne korony barokowe, zamknięte, trójdzielne, obwiedzione i podzielone perełkami. Zewnętrze części wypełnione kolorem ciemnozielonym, środkowe – ciemnoczerwone. Korona Jezusa, mniejsza, ma na szczycie krzyżyk z 4 perełkami. Koronę Madonny podtrzymują dwa Anioły. Anioł z lewej, w biało-zielonej szacie, trzyma w lewej ręce włócznię. Anioł z prawej, w szacie czerwono-zielonej, kij z gąbką. Nad głową MB – pionowy wieniec z zielonych gałązek i 3 niebiesko-białych stokrotek. Wewnątrz wieńca czerwony monogram z liter drukowanych – symbol MB. Obraz malowany przez nieprofesjonalnego malarza z pominięciem szczegółów oryginału obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. Konserwacja: 2002 r.

Matka Boska Częstochowska

nieznany

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Lublinie

Obraz wykonany na papierze, temperą. Skomponowany w dwóch wydzielonych strefach. W centralnej części górnego pasa, niebiańskiego, jest wieniec złożony z 6 stylizowanych kwiatów, przewleczonych przez zieloną liściastą gałąź, okalający postać Matki Bożej z Dzieciątkiem na prawym ręku. MB ubrana jest w niebiesko-czerwoną szatę, Dzieciątko w długiej czerwonej sukience. Obie postaci mają na głowach żółte korony. Postać MB jest adorowana przez św. Jacka i św. Dominika, zwróconych w jej stronę, stojących na biało-szarych obłokach, po obu stronach. Święci wyglądają niemalże identycznie, mają jasnoniebieskie szaty w pionowe i skośne granatowe linie, na ramionach zarzucone czarne płaszcze. Wokół ich głów rozchodzą się krótkie czerwone promienie. Nad świętymi szara odsłonięta kotara zwieńczona żółto-czerwoną koroną. Na zewnątrz kotary jednolite tło niebieskie, a w jej wnętrzu tło żółte. Dolna część obrazu, ziemska, wyobraża cudowne znalezienie posążka na roli przez chłopa. Na pierwszym planie chłop ubrany w: czerwoną koszulę, żółte spodnie, czarne buty, niebiesko-granatowy płaszcz, czarny kapelusz. Chłop przyklęka w geście zdziwienia, na białej kopule, w którą wpisany jest tekst: „MB Gidelska”. Za nim przyglądające się zdarzeniu dwa woły zaprzęgnięte do pługa, z łbami stylizowanymi na ludzkie twarze. W prawym dolnym rogu obrazu biegnie brązowo-czarny pas zaoranej ziemi, a na nim czarny posążek, który na owalnym żółtym tle okalają czerwone promienie. W oddali pas 6 symetrycznych drzew (zielone korony, brązowe pnie) oraz po obu stronach obrazu kościoły z wieżami i czerwonymi dachami.

Matka Boska Gidelska

nieznany

1890 — 1910

Muzeum Narodowe w Lublinie

S/G/166/ML - Akwarela na podstawie rysunku projektowego Ch. P. Aignera. Na wzgórzu budynek Panteonu, z lewej , w głębi fragment założenia pałacowego. Kaplica na planie koła, nakryta kopułą, z korynckim portykiem zwieńczonym trójkątnym naczółkiem. Belkowanie, naczółek i bęben kopuły obiega gzyms z ornamentem kostkowym. W bębnie półkolisty otwór. Po zboczu wzgórza biegną szerokie, tarasowe schody prowadzące do kaplicy. U podnóża flankowane dwoma lwami - sfinksami na niskich postumentach. Schody ogranicznone murem biegnącym wzdłuż równoległej do dolnej krawędzi drogi. U stóp schodów cztery stojące , zwrócone w prawo postacie - dwie kobiety w empirowych sukniach i dwoje dzieci. Naprzeciw dwóch mężczyzn w strojach do jazdy, na wspiętych koniach. W oddali, po lewej fragment pałacu. Na planie prostokąta, z czterokolumnowym portykiem w porządku wielkim, zwieńczonym attykową ścianką. Stoki łagodnie opadającego zbocza porośnięte kępami drzew. Utrzymane w jasnej, pastelowej kolorystyce beżów i zieleni przełamanej różem. W p.g. napis piórem : Puławy. 283.

Widok Panteonu w Puławach

Aigner, Chrystian Piotr

Muzeum Narodowe w Lublinie

rzeźba - Ujęcie z przodu. Rzeźba wykonana w jednym kawałku drewna lipowego. Bryła pełna, statyczna, mocno zwarta, brak proporcji ciała. Przedstawia kobietę podtrzymującą lewą ręką, oparte na dłoni olbrzymie czerwone serce, zajmujące całą powierzchnie klatki piersiowej. Ubrana jest w biało - niebieską szatę okrywającą również głowę. Twarz schematyczna o dużych, ciemnych oczach, czarnych włosach i mocno zaznaczonych brwiach. Spod szaty wystają koniuszki butów ( czarnych). Powierzchnie drewna gładzone i fakturowane. Polichromia farbami olejnymi. Atrybut postaci wskazuje, że rzeźba przedstawia Najświętsze Serce Najświętszej Maryi Panny, wizerunek będący symbolem matczynej miłości do każdego człowieka.

Rzeźba "Niebieska Madonna"

Stanisław Seta

2. połowa XX wieku

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Maria z Dzieciątkiem - Ujęcie z przodu; Tronująca Maria z Dzieciątkiem stojącym na jej lewym kolanie. Maria siedzi na wąskiej ławie o lekko pochylonym do przodu siedzisku. Sylwetka zakomponowana na kształt miękko wydłużonego „S”, z subtelnie pochyloną dość dużą głową noszącą maforium i koronę. Twarz o łagodnym wizerunku. Maria ubrana jest w tunikę i długi płaszcz ciasno obejmujący prawą rękę podającą synowi jabłko. Lewą dłonią obejmuje chłopca stojącego na jej kolanie. Chłopiec o wyprostowanej sylwetce ubrany jest w długą tunikę i zwrócony jest w stronę widza. Prawą wyciągniętą ręką dotyka podawanego mu przez Marię jabłka. Modelunek szat w górnej partii rzeźby mało zróżnicowany. Od wysokości kolan Marii szaty opadają długimi prostymi fałdami, a po bokach figury układają się zygzakowato. Uwagę zwraca trójkątna fałda poniżej kolan Marii, wydobyta przez głębokie drążenie na kształt litery „M”. Rzeźba z tyłu drążona.

Maria z Dzieciątkiem

warsztat gotlandzki

około 1325 — 1350

Muzeum Narodowe w Szczecinie

lico

Wielkie Święta

ikona składnia

1800 — 1899

Muzeum – Zamek w Łańcucie

Znaleziono 26 obiektów

Pokaż więcej obiekty

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd