skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja
Tworzywo, materiał
Autor, wytwórca
Miejsce powstania, znalezienia
Typ dokumentacji
Technika
Rodzaj obiektu
Lokalizacja, status
Czas powstania, datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Typ licencji

Twoje kryteria wyszukiwania:

WYCZYŚĆ filtry

  • Fraza: Gesellschaft für Pommersche Geschichte und Altertumskunde (1824-1945) - kolekcja

Obiekty

66
Pobocznica wędzidła końskiego (krępulec) - ujęcie z boku; Krępulec tzw. kolczasty złożony jest z niewielkiej tulejki zaopatrzonej w cztery kolczaste ramiona lekko zagięte do środka. Przedmiot wykonany jest z brązu.

Pobocznica wędzidła końskiego (krępulec kolczasy)

krąg kultur mogiłowych

około 1600 p.n.e. — 1500 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

ciosak - Ujęcie z drugiego boku; Ciosak wykonano z bryły występującego lokalnie krzemienia kredowego wysokiej jakości. Zabytek ma formę wydłużonego klina o przekroju czworobocznym. Wykonany został poprzez kształtowanie niewielkiej bryły twardym tłukiem. Obuch zaplanowany na naturalnej (niemodyfikowanej) powierzchni. Cała powierzchnia ciosaka pokryta jest licznymi zniszczeniami (wymiażdżenia, zagładzenia i wyłuskania) powstałymi na skutek ciężkiej pracy, prawdopodobnie kopania. Można więc założyć, że przedmiot służył jako głowica kilofa lub motyki.

Ciosak

kultura Maglemose

9600 p.n.e. — 4100 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

półwytwór liściaka - Ujęcie z boku; Krótki wiór w kształcie wydłużonego trójkąta, odbity miękkim tłukiem (prawdopodobnie z poroża) od większej bryły. Jego cechą charakterystyczną jest układ negatywów na stronie wierzchniej wskazujący, że zasadniczy kształt został uformowany jeszcze przed odbiciem. Jest to tzw. debitaż predefiniowany. Brakuje retuszu, który formowałby krótki trzonek. Ze względu na jego rozmiary prawdopodobnie miał służyć jako grot włóczni.

Półwytwór liściaka

kultura Bromme

11500 p.n.e. — 10800 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

puginał - Ujęcie z boku; Przybierający formę noża, jednosieczny puginał ma wąską głownię i rękojeść z pozostałościami okładzin rogowych na trzonie, które pierwotnie zamocowane były po jego drugiej stronie. Przymocowane zostały blaszanymi, gładkimi nakładkami, biegnącymi wzdłużnie pośrodku trzonka. Rogowe okładziny nabijane są srebrem, tworzącym punktowy wzór. Ośmiokątna, płaska głowica ze stali ma po środku okrągły otwór, przez który przechodzi tulejka, obłożona płytkami rogowymi oraz żelazna nakładka z rytymi motywami płatków kwiatów.

Puginał

nieznany

1400 — 1500

Muzeum Narodowe w Szczecinie

siekierka typu Grodnica (wariant B) - Ujęcie przodu ze skosu z prawej; Niewielka siekierka typu Grodnica, wariant B ma stosunkowo nisko podniesione brzegi, wyraźnie zaznaczone łukowate ostrze oraz nierówno zakończony obuch. Przy krawędzi obucha znajduje się niewielki otwór. Powierzchnia siekierki po obu jej stronach jest dość silnie zniszczona, widoczne są rozległe złuszczenia. Tylko w niektórych miejscach zachowany jest pierwotny stan powierzchni.

Siekierka typu Grodnica (wariant B)

nieznana

1700 p.n.e. — 1500 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

miecz typu XIIIa H2 1b (Oakeshott) - ujęcie z przodu; Miecz w typie: XIIIa, H2, 1b. Głownia o dł. 88,1 cm i szer. 4,9 cm, prosta, jednosieczna ze zbroczem, lekko zbieżna ku sztychowi. Sztych kończysty. Trzpień głowni lekko zwężający się ku końcowi. Jelec krzyżowy, lekko wygięty ku głowni, z zawiniętymi ku głowicy końcami ramion. Głowica nieregularna, ośmioboczna, z rytym dużym kołem na płaszczyznach. Znaki i zdobienia: Na głowni, złotym metalem, nieczytelny znak, dwóch okręgów, w środku których, znajdował się znak krzyża kawalerskiego, obecnie słabo czytelny. Czerwoną farbą na głowni przy nasadzie napis: ODER 1238.

Miecz typu XIIIa H2 1b (Oakeshott)

nieznany

około 1300 — 1350

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Amfora miniaturowa - ujęcie z przodu; Nieprofilowana, miniaturowa amfora bez wyodrębnionego brzuśca, szyjki i wylewu ma kształt walca. Na poziomie 1/3 wysokości naczynka widnieje ślad po uszku. Pod uszkiem znajdują się dwa niewielkie koliste dołki. Dno jest wklęsłe. Powierzchnię zdobią dwa dookolne pasma linii rytych: jedno trójliniowe występuje w części przydennej, drugie pasmo dwuliniowe na wysokości uszek. Barwa naczynka jest niejednolita: beżowo-ciemnoszara. Glina zawiera dużą domieszkę miki.

Amfora miniaturowa

kultura łużycka

około 1100 p.n.e. — 750 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

harpun z jednym zadziorem - ujęcie z góry; Harpun z jednym zadziorem wykonany z fragmentu kości długiej śródstopia jeleniowatego. Podłużny, o owalnym przekroju i zachowanej naturalnej wklęsłości wewnętrznej części kości. Nosi liczne ślady skrobania i strugania narzędziami krzemiennymi, w postaci podłużnych linii i poprzecznego prążkowania. Wierzchołek został dodatkowo zagładzony. Niewielki, stożkowaty zadzior odchylony jest od trzonka o około 45 stopni. podstawa dwustronnie ścieniana.

Harpun z jednym zadziorem

kultura Ertebølle

9600 p.n.e. — 4100 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

hak rybacki typu V - ujęcie z tyłu; Hak wykonano z poroża jelenia lub łosia, wykorzystując naturalną krzywiznę pomiędzy dwoma sąsiadującymi parostkami. Dolna część stanowiąca łuk haku jest ostro zakończona w typowy dla środkowego i późnego mezolitu. W górnej części trzonka znajduje się sercowate zgrubienie, służące do mocowania haku na lince. Ślady strugania widoczne są na powierzchni ostrza, gardzieli, na krawędziach łuku oraz zgrubieniu trzonka. powierzchnia zabytku pokryta jest niewielkimi plamkami margla. Na ostrzu haka znajdują się liczne zagładzenia i wyświecenia powierzchni powstałe na skutek używania. Pomarańczowo-brązowa barwa jest efektem długotrwałego zalegania w środowisku beztlenowym.

Hak rybacki typu V (Clark)

kultura Kongemose

7800 p.n.e. — 5400 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

ostrze kościane ornamentowane - ujęcie z góry; Ostrze wykonane z kości śródstopia jelenia poprzez ścięcie podłużnego jej fragmentu w połowie długości. Część pracująca ma kształt szpatułkowaty o zaokrąglonej, na skutek użytkowania, krawędzi. Przeciwległy koniec tworzy okrągłą w przekroju podstawę. Zabytek pokryty jest pojedynczym pasmem ornamentu, składającym się z dwóch serii nacięć, które przebiega wzdłuż krawędzi części pracującej ku podstawie. Podwójne pasma ukośnych nacięć miejscami nakładają się na siebie tworząc wzór kratki lub jodełki. Ornament jest zatarty przy części pracującej na skutek użytkowania. W efekcie długotrwałego przebywania w torfowisku kość zmieniła kolor na lekko pomarańczowy.

Ostrze kościane ornamentowane

kultura Ertebølle

9600 p.n.e. — 4100 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

bursztynowa figurka niedźwiedzia ze Słupska - Ujęcie z przodu; Bursztynowa figurka niedźwiedzia. Figurka ma schematycznie przedstawiony tułów i nogi oraz realistycznie oddaną głowę. W momencie znalezienia powierzchnia figurki była matowa i spatynowana, jednak krótko po odkryciu przeprowadzono konserwację zabytku. Także ostro zarysowane oczy, usta i nozdrza są wynikiem prac konserwatorskich. Prawdopodobnie oryginalnie miały bardziej schematyczną formę. Figurka posiada dziurę w tułowiu, która jest efektem formowania się bryłki bursztynu wokół gałązki, która z czasem uległa dekompozycji.

Figurka niedźwiadka z bursztynu (Bursztynowy niedźwiadek ze Słupska, Niedźwiadek bursztynowy z okolic Słupska, Słupcio)

bursztynowa figurka niedźwiedzia ze Słupska

kultura Ertebølle

9600 p.n.e. — 4100 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Duży tylczak łukowy Federmesser - ujęcie z góry; Tylczak z Morzyczyna był używany także jako przekłuwacz. Świadczą o tym charakterystyczne ślady, tzw. wyświecenia na wierzchołku. Do jego produkcji użyto półsurowca wiórowego – podłużnego fragmentu większej bryły lokalnego krzemienia kredowego bardzo wysokiej jakości, odbitego miękkim tłukiem kościanym lub z poroża.

Tylczak typu Federmesser

kultura Federmesser

11900 p.n.e. — 11000 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór T-kształtny - Ujęcie z przodu skosem w lewą stronę. Topór T-kształtny wykonany ze średniej wielkości tyki jelenia szlachetnego, bez zachowanej róży. W miejscu przebicia otworu na trzonek oraz na części pracującej zeskrobano kompaktę. Na ostrzu rozległe pęknięcie oraz późniejsze ślady użytkowania. Obuch całkowicie zniszczony. Na zabytku widoczne są kropki jasnej farby. Powierzchnia zabytku jest przebarwiona na skutek wyschnięcia i braku konserwacji.

Topór T-kształtny

kultura Ertebølle

5400 p.n.e. — 4100 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Przekłuwacz z kości długiej jeleniowatego - ujęcie z góry; Przekłuwacz wykonany z fragmentu trzonu kości długiej o asymetrycznym przekroju z częściowo zachowanymi naturalnymi powierzchniami, zewnętrzną oraz jamy szpikowej. Podstawa przekłuwacza jest złamana. Używany był do obróbki materiałów organicznych (np. skór). Na wierzchołku widoczne liczne ślady pracy (dookolne linie). Na skutek długotrwałego przebywania w torfowisku zabytek zmienił barwę na ciemnobrązową.

Przekłuwacz

kultura Ertebølle

9600 p.n.e. — 4100 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór z poroża jelenia szlachetnego, tzw. typu Kongemose - ujęcie z przodu; Topór posiada skośne ostrze i asymetryczny otwór na trzonek, nawiercany z dwóch stron. Na ostrzu i obuchu widoczne ślady intensywnej pracy: wyłuskania, wymiażdżenia, zagładzenia i wyłamania sponigiozy. Przy obuchu i otworze na trzonek widoczne pozostałości oczniaka i nadoczniaka. Pomiędzy resztkami uperlenia przy obuchu widoczne plamy margla. Powierzchnia silnie zniszczona na skutek pękania i łuszczenia, co jest efektem wysychania zabytku. Ciemna barwa jest efektem długotrwałego zalegania w środowisku beztlenowym.

Topór typu Kongemose

kultura Kongemose

7000 p.n.e. — 5400 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

rdzeń wiórowy stożkowaty - ujęcie z przodu; Rdzeń stożkowaty o dookolnej odłupni i świeżonej pięcie. Odłupnia ma 12 negatywów po długich, prostych wiórach odbijanych pośrednikiem. Wykonany z krzemienia dobrej jakości. Pokryty jest czerwono-pomarańczową patyną wskazującą na zaleganie w środowisku o dużej zawartości żelaza.

Rdzeń wiórowy stożkowaty

kultura Maglemose

7800 p.n.e. — 7000 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Motyka z poroża jelenia szlachetnego - ujęcie z góry; Motyka powstała po odcięciu oczniaka i nadoczniaka prawej tyki poroża zrzuconego przez dużego osobnika jelenia szlachetnego. Część pracująca silnie zredukowana w wyniku intensywnego użytkowania i wielu napraw, co uniemożliwia ustalenie pierwotnej orientacji ostrza. Zachowana róża tworzyła obuch. Otwór na trzonek lekko asymetryczny, przebity z dwóch stron, prostopadle do naturalnej osi poroża, znajduje się w obecnie centralnej części narzędzia. Rozległe zagładzenia i silne zniszczenia wynikające z użytkowania wyraźne są na powierzchni ostrza i obucha. W miejscach o zachowanej pierwotnej, nieregularnej powierzchni poroża widać punktowe ślady osadów organicznych, prawdopodobnie margla lub kredy jeziornej. Na powierzchni widoczna ciemniejsza plama, powstała najprawdopodobniej na skutek polania środkiem konserwującym.

Motyka

kultura Kongemose

9600 p.n.e. — 5400 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

grot; ostrze kościane - ujęcie tyłu; Krótkie ostrze kościane o owalnym przekroju, wykonane z kości długiej dużego ssaka. W części środkowej po dwóch stronach widoczna jest płaska, naturalna powierzchnia kości. Na powierzchni widoczne są liczne, podłużne linie ryte i poprzeczne prążkowanie, świadczące o intensywnym użytkowaniu i wielokrotnych naprawach. Pierwotnie ostrze mogło być dłuższe, zaś z każdą kolejną naprawą ulegało skróceniu. Na skutek przebywania w torfowisku powierzchnia zabytku trwale przybrała ciemny, niemal czarny kolor.

Ostrze kościane

kultura Ertebølle

9600 p.n.e. — 4100 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Ostrze kościane - ujęcie z tyłu; Ostrze kościane ze spłaszczoną podstawą, w przekroju lekko owalne. Wykonane z kości długiej dużego ssaka. Zabytek ma odłamany wierzchołek, a samo złamanie nosi ślady klejenia. Na skutek skrobania i strugania zabytek pokryty jest w całości charakterystycznymi podłużnymi liniami oraz poprzecznymi prążkami. Widoczne są także drobne nacięcia. Doskonałe zachowanie śladów produkcyjnych sugeruje, że zabytek nie był używany, lub użytkowanie nie było zbyt intensywne. Na skutek długotrwałego przebywania w torfowisku zabytek zmienił kolor na pomarańczowy.

Ostrze kościane

kultura Kongemose

9600 p.n.e. — 5400 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

grot; ostrze; tylczak łukowy - ujęcie z góry; Tylczak w kształcie wydłużonego trójkąta wykonany na wiórze z krzemienia kredowego wysokiej jakości, odbitego od jednopietowego rdzenia. Drobna piętka, relatywnie płaski sęczek wióra, płaskie, rozlane fale odbicia, wyraźne skazy promieniste i prosty profil z lekkim podgięciem w części proksymalnej wskazują na odbicie wióra przy pomocy miękkiego tłuka. Jedna z krawędzi wióra została zatępiona stromym retuszem od strony wierzchniej. Widoczne na zabytku delikatne wyświecenie sugeruje długotrwałe zaleganie na powierzchni gruntu.

Tylczak typu Federmesser

kultura Federmesser

11900 p.n.e. — 11000 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór z poroża jelenia szlachetnego - ujęcie z dołu; Toporek z poroża jelenia szlachetnego, wykonany z lewej tyki zrzutki średniej wielkości samca. Zachowana róża tworzy obuch. przy obuchu widoczne podstawy dwóch parostków. Owalny otwór na trzonek przewiercony został wiertarką łukową prostopadle do osi tyki, pomiędzy różą a nadoczniakiem. Ostrze uformowano skośnie w stosunku do głównej osi narzędzia. Powierzchnia toporka jest zdarta i zagładzona. Uszkodzona została także gąbczasta struktura wewnętrzna, a w otworach poroża zachowały się drobiny żwiru i piasku. Przy ostrzu widoczna ciemna plama powstała prawdopodobnie przez wylanie substancji konserwującej.

Topór

kultura Kongemose

9600 p.n.e. — 5400 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Podwójny portert Sydonii von Bork jako młodej i starej kobiety - ujęcie z przodu; Ukazane w 3/4, na tle ciemnej kotary dwie kobiety. W tle z prawej strony widoczny pejzaż z zamkiem u stóp skał. Na pierwszym planie młoda postać w bogatym stroju renesansowym z I poł. XVI w. z puklowanym pucharem w dłoni, pod którym widnieje inskrypcja. Na głowie niski czepiec ujęty w siatkę; wąski częściowo sznurowany stanik z obszyciami, spod którego widoczna jest biała koszula; na ramionach czerwony

Sidonia von Borcken gestalt in ihrer Jugend wie ihrem Alter | Sydonia von Borck przedstawiona w jej młodości i starości

podwójny portert Sydonii von Bork jako młodej i starej kobiety

nieznany

1701 — 1800

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Portret księcia Branima X - ujęcie z przodu; Niewielki, okrągły portret na ciemnym tle ukazuje w ujęciu od ramion w górę wizerunek starszego mężczyzny o siwych włosach z ufryzowanymi wąsami i spiczastą bródką. Mężczyzna zwraca głowę w lewo patrząc przed siebie. Ubrany jest w ciemny wams z wysokim, białym, koronkowym kołnierzem zapiętym pod szyję. Wokół napis: : V.G.G BARNIM X. GEBOREN 1549. 14 FEB: + [w kole]. 1603.1.SEPT.

Portret księcia Branima X

miniatura portretowa

nieznany

około 1603

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Portret Jürgena Valentina Winthera - ujęcie z przodu; Portret w formie wpisanego w owal popiersia mężczyzny o falowanych, czarnych włosach sięgających długością poniżej uszu, z prosto uciętą brodą i wąsami. Mężczyzna o prostym nosie i szerokich ustach spogląda brązowymi oczami w lewo. Strój jest ciemny brązowo-czarny, tkanina ozdobiona haftem. Szeroki, gładki, biały kołnierz jest postawiony i wywinięty na boki. Na piersi zawieszone są złote łańcuchy oraz medalion z przedstawieniem portretowym pary. Owal z portretem okala prostokątne, malarskie obramowanie w formie iluzjonistycznej, szarej ramy z trójkątnymi ostrosłupami w rogach.

Portret Jurgi Valentina Winthera

portret męski

nieznany

przed 1618

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Matka Boska Bolesna z Chociwla - Ujęcie z przodu; Kobieca figura pełnoplastyczna, polichromowana. Przedstawia Marię stojącą frontalnie z dłońmi uniesionymi w geście modlitewnym. Ubrana jest w suknię o długich rękawach i szeroki modelowany światłocieniowo płaszcz otulający sylwetkę, którego krawędź podłożoną pod prawym przedramieniem Marii opada z przodu szeroką trójkątnie zakończoną fałdą. Na głowie chusta osuwająca się na skronie zebrana jednym końcem pomiędzy dłonie. Pod spodem widoczna jest drobno marszczona podwika szczelnie okrywająca dekolt i szyję. Owalna twarz o smutnym wyrazie z ustami i oczami o opadających kącikach. Figura wewnątrz wydrążona. Z tyłu wzdłuż pleców i partii nóg długi prostokątny ruchomy element zakrywający otwór po wydrążeniu rzeźby, o powierzchni dopasowanej do fałdowań płaszcza. Widoczne są drobne ubytki drewna w górnej partii chusty, na końcówkach palców dłoni i przy podstawie. Polichromia zachowana częściowo.

Matka Boska Bolesna z Chociwla

figura

warsztat mistrza Pasji Chociwelskiej

około 1500 — 1520

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 66 obiektów

Pokaż więcej obiekty

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd