Wilk kominkowy

Dekoracyjny wilk kominkowy z brązu złoconego, o części tylnej w formie prostopadłościennej belki bez ścianki tylnej i dolnej. Ściana przednia ozdobiona płaskorzeźbioną dekoracją o motywach wici roślinnych rozdzielonych maską a górna ażurowa, w motywy roślinne. Całość z tyłu zakończona kostką, opartą na dwóch nogach z blachy i zwieńczoną u góry niewielką sterczyną w formie płomienia a z przodu i z boku ozdobioną owalnymi rozetami. Część przednia w formie spłaszczonej kostki od przodu wspartej na dwóch nóżkach pokrytych łuską, opatrzonej na przedniej ściance półkolistym fartuszkiem oraz dekoracją z motywem pary wici roślinnych i rozety. Ściana górna stanowi profilowany cokół dla wydatnej sterczyny w formie pełnoplastycznej wazy z pokrywą zwieńczoną płomieniem, ujętej w parę gryfów wyłaniających się z roślinnych pędów.

Wilki kominkowe to podpory pod opał drewniany, służące zapewnieniu przepływu powietrza od spodu opału, co pomaga utrzymać płomień. Znane są już od starożytności, kiedy były wykonywane z kamienia lub ceramiki. W średniowieczu w użyciu były wilki kute z żelaza, wysokie, zaopatrzone w zaczepy dla rożen. W renesansie zaczęły pełnić dodatkowo funkcje dekoracyjne, które w pomieszczeniach reprezentacyjnych z czasem całkowicie wyparły przeznaczenie związane z przygotowaniem strawy. Jednocześnie ich przednia część aż do XVIII wieku ulegała stopniowej redukcji wysokości. Od XVIII wieku wraz z rozpowszechnieniem się palenisk z kratą i popielnikiem wilki w dużej mierze straciły swoje przeznaczenie, chociaż często pozostawiano je jako dodatkowy element wystroju paleniska w celu czysto dekoracyjnym, albo do opierania przyborów kominkowych takich jak pogrzebacz czy szczypce.

Omawiany wilk stanowi parę z wilkiem o numerze Wil.2758/2.