skróty po głównych elementach serwisu
strona główna strona główna
Zmień język na angielski EN
Zaloguj się
Powrót na poprzednią stronę Powrót do Wywózka rysunek MPOLIN-M393 – W muzeach
wyszukiwarka serwisu
zmień język naEN
treść serwisu

Filtry

Kolekcja

Kategoria 1

Tworzywo, materiał

Kategoria 1

Autor, wytwórca

Kategoria 1

Miejsce powstania, znalezienia

Kategoria 1

Typ dokumentacji

Kategoria 1

Technika

Kategoria 1

Rodzaj obiektu

Kategoria 1

Lokalizacja, status

Kategoria 1

Czas powstania, datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
Szukaj

Inne systemy periodyzacji:

Kategoria 1

Typ licencji

Kategoria 1

Liczba wyników:

Obiekty

0
ML/H/81 - Cegiełka zbiórki pieniężnej na rzecz Weteranów 1863 r. wydana z okazji 54. rocznicy wybuchu powstania styczniowego. Na awersie postać powstańca ze sztandarem. Rysunek mężczyzny z profilu, z wąsami, w półdługich włosach, trzymającego w dłoniach drzewce sztandaru. Ujęcie sylwetki 3/4. W l. g. oraz p.d. rogach napisy i daty. Kompozycja w prostokątnej prostej ramce o zaokrąglonych krawędziach. Nadruk w kolorze czarnym na ciemnobeżowym papierze.

Cegiełka na Weteranów 1863 r.

nieznany

1917

Muzeum Narodowe w Lublinie

rysunek - Przedstawienie mężczyzn z karabinami na tle rozpadających się murów. Mężczyźni ustawieni do siebie plecami, celują karabinami przed siebie. Z przodu mężczyzna w szatach, reszta mężczyzn ubrana w spodnie i kurtki. Na drugim planie brązowe mury rozpadającego się miasta, w którego centrum znajduje się budynek ze złotą kopułą. Między murami kłęby białego dymu oraz pomarańczowe płomienie. Ponad miastem pięciu aniołów dmących w złote trąby.

Powstanie w getcie | Восстание в гетто

rysunek

Ratner, Lila

XXI wiek

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

fotografia - Zdjęcie przedstawia półpostać starszego mężczyzny na tle regału z książkami. Ma na sobie ciemny sweter i białą koszulę. Mężczyzna uśmiecha się do fotografa. Za szybą regału widoczna jest pocztówka z napisem „Solidarność” oraz fotografia przedstawiająca dwie osoby w pomieszczeniu.

Marek Edelman, jeden z przywódców powstania w Warszawskim Getcie, w swoim mieszkaniu w Łodzi

fotografia

Tomaszewski, Tomasz

XX wiek

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Wajśrawana (Dzambala) - ujęcie z przodu; Złota, męska postać siedząca bokiem, z lewą nogą opuszczoną w dół (poza lalitasana), na złotym, ryczącym lwie. W prawej ręce trzyma chorągiew zwycięstwa (osobny, wyciągany element), a w lewej zwierzątko: mangustę (ichneumon), która wypluwa klejnot z pyszczka. Postać w gniewnej formie, szlachetnie ubrana: nosi diadem, liczne ozdoby z klejnotów, a jej strój przypomina zbroję wysokiej rangi dostojnika/króla. Lwa o bordowych brwiach, sierści na głowie i ogonie przedstawiono w pozycji wpółleżącej - waruje na ugiętych łapach, jest osiodłany, z przodu i z tyłu widoczna uprząż. Obie postacie ustawiono na lotosowej podstawie. W jej centralnym punkcie wydrążono niewielki otwór na szpic sztandaru. Posążek najprawdopodobniej przedstawia bóstwo bogactwa Wajśrawanę wraz z jego atrybutami.

Wajśrawana (Dzambala)

nieznany

1801 — 1900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

odznaka okolicznościowa - Ujęcie z przodu; Odznaka ma kształt uskrzydlonej, lecącej w dół bomby, z literą V umieszczoną na skorupie. W centrum, między skrzydłami znajduje się numer dywizjonu: 304. Po bokach korpusu bomby umieszczone są symbole lotnictwa: polskiego, w formie połowy szachownicy – po prawej oraz brytyjskiego (RAF-u), połowa tarczy strzeleckiej z koncentrycznymi okręgami – po lewej. Odznaka mocowana na szpilkę.

Replika odznaki 304 Dywizjonu Bombowego Ziemi Śląskiej im. ks. Józefa Poniatowskiego

nieznany

1945 — 1946

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Polska corrida - ujęcie z przodu; Kompozycja w układzie poziomym na szarym niezagruntowanym płótnie. Górny pas przedstawienia – około jednej czwartej obrazu – prawie niezamalowany. W nieregularnej linii horyzontu nieprzedstawiające formy, z lewej strony niebiesko-błękitne i różowe smugi farby, nieco za środkiem na prawo czerwona kropka, nad nią pięć jasno-brązowych plamek ułożonych jedna nad drugą w górę do krawędzi obrazu. W centrum, na zielonym tle szkicowo zarysowana czarną farbą głowa i część tułowia byka. Sam byk jest zielono-żółty i wtapia się w otoczenie. Na jego boku widać niebieskie smugi farby. Przed nim, po prawej stronie obrazu dwie sylwetki ludzkie namalowane plamami w pomarańczowo-bordowym kolorze. Po lewej stronie zarys postaci z rozpostartymi ramionami w kolorze niebieskim.

Polska corrida

Sapetto, Marek

1966

Muzeum Narodowe w Szczecinie

medal Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Narodowej 1941-1945 - Ujęcie z przodu; Medal jest okrągły, z czarno-pomarańczową wstążką na stelażu, z baretką wykonaną z tego samego materiału. Na awersie znajduje się wizerunek Józefa Stalina w lewym profilu, otoczony napisem w języku rosyjskim: НАШЕ ДЕЛО ПРАВОЕ | МЫ ПОБЕДИЛИ.

Medal Za zwycięstwo nad Niemcami w Wielkiej Wojnie Narodowej 1941-1945

Andrianov, I. K.

1945 — 1973

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Medal Pamiątkowy Za Wojnę 1918-1921 - Ujęcie z przodu; Medal ma kształt okrągły. Na awersie medalu umieszczono godło państwowe (według wzoru z 1927) – orzeł w koronie, na piersi którego widnieje – zawieszony na szyi – Krzyż Orderu Wojennego Virtuti Militari. Po obu stronach godła, tuż pod szponami, znajdują się rozpisane na okręgu daty: 1918 i 1921. Zawieszenie z przylutowanego uszka o kształcie beczułkowatym i przewleczonego kółeczka. Wstążka nieregulaminowa - żółta z białymi paskami.

Medal Pamiątkowy Za Wojnę 1918-1921

Dziedzicki, Antoni

1928 — 1939

Muzeum Narodowe w Szczecinie

List do Perla i do nieznanych z nazwiska osób, z którymi najwidoczniej przebywał w tym czasie w Paryżu, skądinąd imię Mieczysława w formie zdrobniałej przewija się przez część listów. List napisany na maszynie na obu stronach pojedynczej kart, tzw. czystej. Odręczne poprawki w niektórych miejscach, niektóre słowa skreślone przy użyciu szeregu liter x. U dołu drugiej strony odręczny podpis nadawcy, Seweryna Trossa. Brak datowania listu; został napisany – jak wynika z treści (konferencja zatwierdzająca wcielenie do III Rzeszy części Czechosłowacji, zajęcie Zaolzia przez wojska polskie) – na początku października 1938. Treść (częściowo zmodernizowano pisownię i interpunkcję): Drogi Tadziu, Mietku i Marrrysiu. No – i po gorączce. Zdawało się, że już lada chwila, momencik, a tymczasem – rozeszło się po kościach. Triumfuje Hitler, faszyzm zwyciężył w całej pełni… i to wszystko dzięki kochanej, demokratycznej Francji. Pan Deladier i pan Bonnet mogą teraz śmiało powtarzać za imć Panem Fredro: „Powiedział pan Benet, beatus, qui tenet” [nawiązanie do początku sztuki Aleksandra Fredry ze sztuki ,,Pan Benet’’: ,,Beatus qui tenet...’’, łac. szczęśliwy, kto posiada]. A w tej chwili tenet [posiada] Hitler, Mussolini, Chamberlain i, łaskawie dopuszczona Francja. „Finis Democratiae” – zawołano w Warszawie na zebraniu Stronnictwa Demokratycznego, kiedy dowiedziano się o rezultatach konferencji monachijskiej. Następnego dnia rozpoczął się gorączkowy nastrój. Tłumy maszerowały ulicami, bito Żydów, i wreszcie – zajęto Zaolzie. Oczywiście zrozumiałe, że nikt nie oponował. „Nowa Rzeczpospolita”, która wyłamywała się swym stanowiskiem spod ogólnego nastawienia narodu zamieszczając artykuły, w których dawała wyraz swym sympatiom do Czechosłowacji, została zamknięta. Podobny los czeka obecnie wszystkie inne pisma, które ośmielą się zająć podobne stanowisko. Zresztą nie zajmą. Nawet organy pepeesowskie, jak „Robotnik” i „Dziennik Ludowy” solidaryzowały się z „wolą narodu”, wskazując na udział socjalistów polskich w Czechosłowacji w walkach o wyzwolenie Zaolzia. (a teraz do Tadzia) Oczywiście „Głos Gospodarczy”, leib [tj. ciało] organ Zrzeszenia Przedstawicieli Handlowych i Handlu Komisowego nie mógł zająć innego stanowiska i dlatego, mimo skrócenia skądinąd naprawdę dobrego artykułu p.T.P. [tj. Tadeusza Perla] do połowy przez niżej podpisanego, nie mógł zamieścić Przeglądu Politycznego. (Chyba, że p. T.P. zgadzał się na narażenie Głosu na losy „Nowej Rzeczypospolitej”). Ponieważ jednak wiemy, że p. T.P. musi z czegoś żyć na obczyźnie, wobec tego na wniosek p.L.P.[tj. Leona Perla], mimo pewnych, niewielkich zresztą sprzeciwów p.S.T. [tj. Trossa] artykuł został usunięty z numeru, który musiało się nawet rozłamać. (I forsę kosztowało). Tak więc – krótko mówiąc, atmosfera taka, że nic tylko krzyknąć: „Kochajmy się”, jak to czynili nasi pradziadowie, i wychylać węgrzyna. Trzeba przyznać, że to się rzeczywiście czyni (tylko że nie z węgrzynem, ale z czystą). Bibrowski, Schürer, Bossak, Bachrachy [osoby należące do ścisłego grona bliskich przyjaciół korespondentów, wymieniane też w innych listach] itp. żydowiny zachlewają się ostatnio u Wróbla albo prywatnie, jak tylko potrafią. Zrozumiałe. Czasami tylko przeszkadzają ONR-owcy, którzy zatarasowują drogę na przestrzeni od Bielańskiej do Mazowieckiej, bijąc przechodniów o typie niearyjskim. (Biedny s.t. [tj. Tross] ma związku z tym rozliczne kłopoty). Podobno, jak głosi plotka (od czego ona jest) są nawet trupy. Jednym słowem nastrój nieco inny niż wtedy kiedy, T.P. wyjeżdżał do „demokratycznej” Medyny [aluzyjne, przez przywołanie jednego z najważniejszych miast dla muzułmanów, określenie Paryża]. Teraz zwolennicy Mahometa nie wierzą już w Medynę i głoszą kult innego świątobliwego miejsca, Mekki – Stanów Zjednoczonych. Tam przecież wolność, demokracja itd. Mimo wszystko, mimo tych codziennych smutków i radości trzeba też myśleć i o przykrej, obrzydliwej mamonie. To do Tadzia. (Kochajmy się jak bracia, a liczmy się jak Żydzi – tym bardziej, że się weszło na ich podwórko. Wobec tego proponuję Tadziowi, aby natychmiast napisał p. L.P., żeby był łaskaw wypłacić p.S.T. nie 75 zł. lecz 100 zł. Bo w „GG” (dwa g) jest znacznie więcej roboty niż sobie p.S.T. wyobrażał na początku pracy, a ponadto ponieważ p.T.P. nie dotrzymuje zobowiązań, pisze mniej niż przyrzekał. P.S.T. jest przyjacielem tepexa, ale ostatecznie to nie jest jeszcze powód, aby pozwalał w zbyt wielkim stopniu czerpać tadziowi nadwartość ze swojej pracy. Zresztą, o ile mnie się zdaje p.P. starszy przyznaje rację Trossowi. I dlatego czekam w tej sprawie na natychmiastową odpowiedź, ponieważ nie odebrałem jeszcze forsy). A teraz z forsą koniec. Więc co? Chyba dziewczynki. Nie. I o nich trudno myśleć w ponurych czasach. Rada Adwokacka zaproponowała Ministerstwu wyznaczenie kontyngentów r.b. [roku bieżącego?] w liczbie 20 dla adwokatów, a 5 dla aplik[antów] adwok[ackich]. Ta wiadomość chyba wystarczy aby zrozumieć jej życiowy sens. Wobec tego, nawiązując do mojej rozmowy z Tadziem przed jego wyjazdem, przesyłam mu deklarację, którą powinien przesłać albo mnie, albo swemu ojcu wypełnioną do 10-go b.m. Jednocześnie winien załączyć konsularny odpis paszportu oraz świadectwa obywat. Odpisy innych dokumentów sporządzimy w Warszawie. Świadectwo współpracy z „Naszym Przeglądem” wystawi Szwalbe. Sprawa ta jest B. ważna i nie należy jej lekceważyć. W pismach codziennych nie będą miały prawa zamieszczania artykułów osoby niewpisane do rejestru. Ostatni termin wpisania do rejestru upływa 15 b.m. Gdy Tadzio nie będzie adwokatem, niech ma chociaż prawo pisania artykułów. Poza tym niech napisze do Związku Dzien[nikarzy] Gosp[odarczych] o poparcie swego podania względnie wystawienia zaświadczenia. Do 10 muszę to mieć. I już. Teraz całuję Was w Wasze mordy. Gutę dwukrotnie, ale nie w mordę tylko w buzię. Niech Tadzi[o] zaświadczy, że stale dopytywałem się o Jej zdrowie. W Warszawie, w chwili, kiedy dowiedzieliśmy się o jej chorobie, panował nastrój naprawdę żałobny. Olek i Wanda płakali, Pola tak samo. A mnie też nie było przyjemnie. Nieboszczyk jednak zmartwychwstał i wszystko jest w najlepszym porządku. Niech nieboszczyk napisze, to chyba jest b. ciekawe otrzymać listy z tamtego świata. Chętnie przeczytałbym parę słów napisanych przez Mietka. Co u Janka? O tym, że jego matka umarła, wiem. Teraz naprawdę już: TROSS

List do Tadeusza Perla, Mieczysława Bibrowskiego i Marysi (nazwisko nieznane)

Tross, Seweryn

1938-10-03

Muzeum Historii Żydów Polskich POLIN

Krzyż Partyzancki - ujęcie z przodu; Równoramienny, złocony krzyż z ramionami zakończonymi ornamentowym obramowaniem; na skrzyżowaniu ramion umieszczony jest orzeł, a na ramionach napis: ZA/POLSKĘ/WOLNOŚĆ/i LUD; Krzyż zawieszony jest na ciemnozielonej wstążce z czarnymi paskami po bokach. Zawieszenie z tłoczonego z medalem uszka i przewleczonego kółka.

Krzyż Partyzancki

Mennica Państwowa

1945 — 1986

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 38 obiektów

zobacz wszystkie obiekty

Kolekcje

25
zobacz wszystkie

Ścieżki edukacyjne

6
zobacz wszystkie

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Data do:
Era
Wiek:
—+
Rok:
—+
Dodaj zakres
asd