treść serwisu

Filtry

Kolekcja
Tworzywo / materiał
Autor / wytwórca
Miejsce powstania / znalezienia
Typ dokumentacji
Technika
Rodzaj obiektu
Lokalizacja / status
Czas powstania / datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
Data do:
Era
Wiek:
+
Rok:
+

Inne systemy periodyzacji:

Typ licencji

Twoje kryteria wyszukiwania:

WYCZYŚĆ filtry
  • Fraza: ostroga

Liczba wyników: 15

Obiekty

9
Ujęcie z przodu. Ostroga kabłąkowa z brązu.

Ostroga kabłąkowa

nieznany

wczesny okres wpływów rzymskich

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Ostroga żelazna - kabłąk w przekroju poprzecznym trójkątny zakończony kółkiem. Szyjka bodźca zwężająca się, na końcu w rozwidleniu przymocowana nitem gwiazdka (widełki z gwiazdką). Jedno ramie kabłąka uszkodzone, drugie w pobliżu nasady bodźca ułamane. Wymiary: długość ok. 11; rozpiętość kabłąka 10; szyjka dł. 3; średn. gwiazdki 2,5(zachowana); średnica kółka na końcu kabłąka 1,5 cm. Surowiec - żelazo. Stan zachowania - jedno ramię kabłąka uszkodzone, drugie w pobliżu bodźca ułamane. Zabiegi konserwatorskie - zakonserwowane (oczyszczone i zabezpieczone przed korozją).

Ostroga

nieznany (autor)

średniowiecze

Muzeum Narodowe w Lublinie

Ostroga żelazna. Kabłąk o trójkątnym przekroju poprzecznym, zakończony zaczepem w kształcie kółka. Bodziec (przedłużenie kabłąka) zakończone widełkami. Jedno z ramień widełek na wysokości otworu złamane, drugie zachowane w całości z otworem dla umocnowania gwiazdki. Opisywany egzemplarz nie posiadagwiazdki, kabłąk z zaczepem jest zgięty, drugi bez zaczepu.

Ostroga

nieznany (autor)

XII-XIII wiek

Muzeum Narodowe w Lublinie

1044/A/ML/1 - Ostroga żelazna z wklęsłym do wewnątrz, łukowatym kabłąkiem. Szeroki przy nasadzie kolca kabłąk zwęża sie stopniowo, przechodząc w wałkowate wygięcia zaczepu, zakończone soczewkowatymi guzkami. Kolec częściowo pusty, ma kształt przegiętego nieznacznie, facetowanego stożka. Przy nasadzie dwie wypiłowane bruzdy z gęsto poprzecznie nacinanym grzbietem powstałym między nimi. Ostroga stanowi element wyposażenia ciałopalnego pochówku złożonego prawdopodobnie w popielnicy. Odkrycia dokonano w 1959 roku przypadkowo w czasie prac rolnych. Oprócz trzech grotów, pochówkowi wojownika towarzyszyły: żelazne umbo, dwie ostrogi, tok brązowy (prawdopodobnie okucie drzewca oszczepu) a także żelazny miecz z miedziana inkrustacją wyobrażającą rzymskich bogów. Pochowany na terenie obecnej wsi Podlodów wojownik należał do elity wojskowej przedstawicieli kultury przeworskiej.
Wymiary dodatkowe: 1,6 cm (podstawa kolca); 1,0 cm (śr. guzków); 3,2 cm (szer. kabłąka przy nasadzie kolca); 0,5 cm (szer. kabłaka przy zaczepach)

Ostroga

nieznany

201 — 210

Muzeum Narodowe w Lublinie

Ostroga żelazna w kształcie wideł z półkoliście wygiętymi ramionami zakaończonymi gwiazdkami; kolec również zakończony gwiazdką umocowaną przez włożenie jej w rozszczepiony kolec i przewleczono nitem

Ostroga

nieznany

Muzeum Narodowe w Lublinie

lico obrazu

Czartoryski Józef Klemens (1719-1810) - portret

malarz polski

kon. XVIII

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

raki do chodzenia po lodzie - Ujęcie z przodu; Czteroramienne raki wykonane techniką kowalską o ramionach na narożach hakowato odgiętych ku dołowi i zakończonych ostro. Płaszczyzna dla oparcia podeszwy buta prostokątna, na krótszych bokach odgięte ku górze żelazne kabłąki zakończone otworami w kształcie pierścienia. Do otworów przywiązywano skórzane paski na przemian z paskami tkaniny dla wzmocnienia wiązania. Paski skórzane i z tkaniny mocowane były do raków na stałe, jeśli wiązanie się urwało dowiązywano nowe. Aby raki zawsze były w komplecie wiązano je sznurkiem konopnym.

Raki do chodzenia po lodzie

nieznany

1901 — 1950

Muzeum Narodowe w Szczecinie

S/G/238/ML - Kompozycja w obwiedzionym podwójną kreską kole wpisanym w kwadrat. W środku jeździec na koniu. Ujęci w prawym profilu, jeździec w kołpaku z piórem, w delii z futrzanym kołnierzem, w długim żupanie, z nadziakiem w prawej ręce, prostym skrzydłem przymocowanym za plecami. Koń okryty czaprakiem, u podgardla buńczuk. W tle ujęty od tyłu jeździec ze skrzydłem u pleców, u lewego boku łubie z łukiem. W środku, na dalszym planie zwrócony w prawo jeździec ze skrzydłem u pleców, przedstawiony w galopie, po prawej jeździec ze skrzydłem u pleców zwrócony w lewo. Dalej po prawej pachołek trzymający konia. W głębi kilku ledwie zaznaczonych jeźdźców na tle pagórkowego krajobrazu.
sygn. poza krawędzią koła p.:

Jeździec polski ze skrzydłem - "Husarz"

Bella, Stefano della

1651

Muzeum Narodowe w Lublinie

Znaleziono 9 obiektów

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
Data do:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
asd