Cetnerowa Elżbieta z Lubomirskich - portret

Wizerunek w ujęciu popiersiowym w owalu przedstawia Elżbietę z książąt Lubomirskich hrabinę Cetnerową (zm. 1846), córkę Franciszka Ksawerego Lubomirskiego (1747-1819) i Antoniny Adelajdy z Lubomirskich. Elżbieta Lubomirska poślubiła Ignacego Eugeniusza Cetnera herbu Przerowa (ok. 1766-1821), któremu urodziła jedyną córkę Eleonorę (żonę hrabiego Karola Filipa Wandalina Mniszcha).

Popiersie młodej kobiety zostało ukazane na tle pociemniałego nieba. Na ciemnych, krótko ufryzowanych w pukle włosach widnieje ozdobna przepaska złożona z dwóch sznurów pereł. Portretowana nosi białą dekoltowaną suknię marszczoną na piersiach, pod biustem przepasaną niebieską szarfą. Na ramiona ma zarzucony jasny woal.

Obraz wymieniony w Ilustrowanym przewodniku po Warszawie i okolicach Wiktora Czajewskiego (zawierającym, jak głosi podtytuł, „szczegółowy spis 1000 obrazów” z Galeryi Willanowskiej) (1893) pod pozycją 626 jako „Elżbieta z ks. Lubomirskich Cetnerowa”. Znajdował się wówczas w Salonie bawialnym (Nr 34) pałacu wilanowskiego.

Elżbieta z Lubomirskich Cetnerowa; Franciszek Ksawery Lubomirski; Salon bawialny pałacu wilanowskiego; historyczna kolekcja wilanowska.

Agnieszka Woźniak-Wieczorek