Świadectwo szkolne

Świadectwo ukończenia siedmioklasowej Publicznej Szkoły Powszechnej w Łańcucie. Wystawione w 1934 r. na Alfreda Stopyrę. Wymieniona wyżej placówka była kontynuatorką szkółki parafialnej działającej od średniowiecza i późniejszej szkoły trywialnej prowadzonej od 1823 r. przez księży jezuitów w budynku starej plebanii. Początkowo funkcjonowała jako szkoła męska, ostatecznie od 1900 r. jako mieszana. W 1876 r. u zbiegu dzisiejszej ul. Piłsudskiego i Mickiewicza wzniesiony został dla niej nowy gmach, w którym to w okresie międzywojennym oficjalnie działały dwie siedmioklasowe szkoły powszechne, noszące imię Stanisława Sobińskiego. Szkoła Powszechna nr 1 była szkołą męską, zajmowała ona parter oraz część pierwszego piętra obiektu. Szkoła Powszechna nr 2 była szkołą żeńską, zajmującą wówczas drugie piętro nadbudowane w 1923 r. za sprawą ówczesnego wiceburmistrza miasta Konstantego Danielewicza. Poświęcenie rozbudowanego gmachu miało miejsce w 1929 r. Obydwie placówki zatrudniały w sumie 24 nauczycieli etatowych, kształciły 701 uczniów i uczennic oraz dysponowały trzynastoma izbami lekcyjnymi.

Joanna Kluz