Marienwerder. Im Dom | Kwidzyn. W katedrze

Widokówka „Marienwerder. Im Dom” („Kwidzyn. W katedrze”) przedstawia wnętrze górnej części prezbiterium kwidzyńskiej katedry wraz z zabytkowym wystrojem oraz wyposażeniem. Kartka bez obiegu pocztowego. Fotografem i wydawcą był Fritz Krauskopf (1882-1945) z Królewca. Jego liczny dorobek fotograficzny oraz wydawniczy związany był głównie z uwiecznianiem pejzaży wschodniopruskich miast i miasteczek, a w szczególności rodzinnego Królewca.

Prezbiterium najważniejszej świątyni w dawnej diecezji pomezańskiej podzielone zostało na dwie kondygnacje. Wyższa była pierwotnie wydzieloną przestrzenią liturgiczną dostępną tylko dla kanoników kapituły pomezańskiej, aż do momentu, kiedy w II poł. XV wieku doszło do zniszczenia sklepień dolnej kondygnacji, które stanowiły poziomą przegrodę całego chóru. Po prekursorskich pracach restauratorskich i konserwatorskich przy katedrze, które miały miejsce w latach 60. XIX wieku, przywrócono dawny podział na dwie kondygnacje z jednoczesnym uwypukleniem wszystkich walorów dekoracyjnych i architektonicznych głównie górnej części. Z racji wyjątkowości tej przestrzeni umieszczono tu także najbardziej wartościowe zabytki ruchome z dawnego wyposażenia świątyni, do których zaliczyć można (od lewej): gotycką szafę relikwiarzową, barokowy ołtarz z ok. 1690 roku, płyty nagrobne z różnych epok, rekonstrukcję pierwotnego napisu z tablicy fundacyjnej (mozaiki nad kruchtą), jak również późnogotycki dębowy tron biskupi. Oprawę plastyczną dla tych ważnych obiektów stanowiły, przemalowane podczas wyżej wspomnianych prac, późnogotyckie malowidła ścienne z wizerunkami tronującej Marii z Dzieciątkiem, św. Jana Ewangelisty (patrona katedry), siedemnastu biskupów pomezańskich, a także trzech wielkich mistrzów krzyżackich. Obecnie, po nieznacznym "przemeblowaniu" wnętrza, wskazane dobra kultury materialnej nierozerwalnie związane z katedrą i jej bogatą historią są tu w dalszym ciągu prezentowane (poza zaginioną szafą relikwiarzową).

Łukasz Rzepczyński