treść serwisu

Filtry

Kolekcja
Tworzywo, materiał
Autor, wytwórca
Miejsce powstania, znalezienia
Typ dokumentacji
Technika
Rodzaj obiektu
Lokalizacja, status
Czas powstania, datowanie
Era
Era
Data od:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
Data do:
Era
Wiek:
+
Rok:
+

Inne systemy periodyzacji:

Typ licencji

Twoje kryteria wyszukiwania:

WYCZYŚĆ filtry
  • Fraza: topór

Obiekty

87
topór, broń obuchowa - Ujęcie tyłu; Topór pięcioboczny o wydłużonej części obuchowej z wąskim obuchem. Otwór wiercony dwustronnie, umieszczonym około połowy długości. Przekrój poprzeczny w formie wysokiego czworokąta. W rzucie bocznym trapezowaty, z wypukłą krawędzią górną. Powierzchnia szlifowana, strona górna zeszlifowana mocniej ma wyraźnie zaznaczone krawędzie. Na jednym z boków w części obuchowej widoczne ślady puncowania (obróbki przed szlifowaniem) i rozległego, zbyt głębokiego odbicia. Ostrze ma przebieg falisty z widocznymi obustronnymi, drobnymi odbiciami sugerującymi zużycie i prawdopodobnie przygotowanie do ostrzenia. Na powierzchni bocznej widoczne ślady wtórnych, znacznie świeższych uszkodzeń.

Topór kamienny

nieznany

neolit schyłkowy

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór T-kształtny - Ujęcie z przodu skosem w lewą stronę. Topór T-kształtny wykonany ze średniej wielkości tyki jelenia szlachetnego, bez zachowanej róży. W miejscu przebicia otworu na trzonek oraz na części pracującej zeskrobano kompaktę. Na ostrzu rozległe pęknięcie oraz późniejsze ślady użytkowania. Obuch całkowicie zniszczony. Na zabytku widoczne są kropki jasnej farby. Powierzchnia zabytku jest przebarwiona na skutek wyschnięcia i braku konserwacji.

Topór T-kształtny

kultura Ertebølle

5400 p.n.e. — 4100 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

narzędzie, topór - Ujęcie z tyłu od dołu; Topór T-kształtny wykonany ze środkowej części tyki poroża jeleniowatych, z otworem na trzonek do rękojeści w miejscu opieraka odciętego w odległości 2,5-3 cm od tyki. Ostrze ucięte jednostronnie, równolegle do otworu. Obuch ścięty poprzecznie z wydrążoną substancją gąbczastą do głębokości 3 cm. Powierzchnia naturalna, korowa, przy ostrzu, od dołu ślad po podwójnym nacięciu.

Topór z poroża

nieznany

środkowy neolit

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór kamienny - Ujęcie z przodu skosem w lewą stronę; Smukły, mały topór z otworem umieszczonym w części obuchowej. Korpus lekko asymetryczny, z ostrzem minimalnie odgiętym w dół. Zarys zbliżony do pięciobocznego, z wąskim, tępym obuchem. Otwór mały, kolisty, stożkowaty, przechylony na jedną stroną (u dołu bliżej jednej krawędzi bocznej). Powierzchnia szlifowana, najsłabiej na stronie spodniej.

Topór kamienny

nieznany

neolit schyłkowy

Muzeum Narodowe w Szczecinie

topór kamienny - Ujęcie lewego boku; Topór kamienny w typie pięciobocznych, ale z częścią obuchową bardziej zaokrągloną niż załamaną, z otworem umieszczonym w części obuchowej. W rzucie bocznym trapezowaty, z korpusem poszerzającym się dołem w stronę ostrza. Przekrój poprzeczny czworościenny o zaokrąglonych narożnikach. Otwór wiercony dwustronnie z widoczną poprawą kierunku wiercenia od dołu. Powierzchnia szlifowana, miejscami do połysku. Na stronie dolnej widoczne niedogładzenia.

Topór kamienny

nieznany

neolit schyłkowy

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór kamienny - Ujęcie z góry.; Topór kamienny z wielopłaszczyznową, fasetowaną powierzchnią. Zarys pięcioboczny, ze zwężoną częścią tylną zakończoną tępym obuchem oraz ze „skrzydełkami” na wysokości przesuniętego nieco ku tyłowi otworu. Otwór stożkowaty, wiercony od jednej strony. Powierzchnia gładzona i polerowana. Ostrze ze śladami ponawianego ostrzenia, prawdopodobnie pierwotnie opuszczane (tzw. broda).

Topór kamienny

nieznany

neolit schyłkowy

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór kamienny - Ujęcie z przodu skosem w prawą stronę.. Topór kamienny pięcioboczny, o asymetryczne ukształtowanym korpusie, z nieznacznie poszerzonym w dół ostrzem (tzw. broda) i zawężonym obuchem o kolistym zarysie. Otwór, przesunięty ku części tylnej, wiercony dwustronnie

Topór kamienny

nieznany

neolit schyłkowy

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór kamienny - Ujęcie z przodu skosem w prawą stronę. Topór o wydłużonej części tylnej zakończonej wąskim obuchem, z wywierconych otworem przesuniętym ku tyłowi. Przekrój poprzeczny czworokątny wysoki. W w rzucie bocznym trapezowaty z lekko skośnym ostrzem i lekko łukowatym obuchem. Przy otworze, na stronie górnej, ślady wykucia płytkiej miseczki pod wiercenie. Powierzchnia zerodowana ze śladami szlifowania i puncowania. Ostrze wtórnie uszkodzone

Topór kamienny

nieznany

środkowy neolit

Muzeum Narodowe w Szczecinie

540/A/ML - Topór kamienny szlifowany i gładzony, barwy czarnej. Obuch niewyodrębniony. Otwór zlokalizowany bliżej obucha, nawiercony z obydwu stron.

Topór

nieznany

Muzeum Narodowe w Lublinie

530/A/ML - Topór kamienny wykonany z czarnego kamienia, starannie gładzony. Kształt dwustożkowaty, przekrój czworokątny. Barwa czarna.
wymiary dodatkowe: 1,8 cm (średn. otworu)

Topór

nieznany

Muzeum Narodowe w Lublinie

1891/A/ML - Ostrze półwachlarzowate, spiczasto zakończone Na szyjce punca w kole kwiatek z siedmiu plastycznych kółek. Osada dłuższa od ostrza z dolnym kapturkiem wydłużonym.

Topór

nieznany

1301 — 1500

Muzeum Narodowe w Lublinie

1890/A/ML - Ostrze półwachlarzowate, broda ostro zakończona. Na szyjce nieregularna puncaz krzyżykiem w środku. Osada z kapturkiem dłuższa od ostrza.

Topór

nieznany

1401 — 1500

Muzeum Narodowe w Lublinie

Topór rogowy z asymetrycznym jednostronnie scietym ostrzem i elipsowatym otworem do osadzania rekojesci

Topór

nieznany

Muzeum Narodowe w Lublinie

Topór kamienny - Ujęcie z przodu; Asymetryczne narzędzie ze skośnym obuchem i otworem przewierconym równolegle do kierunku ostrza. Otwór do osadzenia trzonka umieszczony bliżej części tylnej, jest wywiercony jednostronnie. W partii środkowej, opodal otworu, jest widoczne zaczątkowe wiercenie wykonywane okrągłym, pustym narzędziem, prawdopodobnie kością. Powierzchnia narzędzia jest gładzona w nierównym stopniu, przy otworze zauważalne są zagłębienia po odbiciach kształtujących ogólną formę narzędzia. W wielu miejscach zaobserwować można grupy równoległych rys, które są śladami po zdzieraniu i gładzeniu

Topór kamienny

nieznany

neolit

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór kamienny - Ujęcie z przodu skosem w lewą stronę; Topór z szerokim, symetrycznie rozszerzonym ostrzem i nieznacznie rozszerzonym obuchem, o prostokątnym przekroju poprzecznym, wykonany z szarego surowca skalnego. Otwór niemal kolisty, cylindryczny. Powierzchnia silnie zerodowana. Drobne uszkodzenie ostrza.

Topór kamienny

nieznany

środkowy neolit

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór zdobiony - Ujęcie topora z przodu w poziomie. Topór wykonano ze zrzutki poroża jelenia. W grubszej części przedmiotu znajduje się wywiercony otwór na stylisko. Powierzchnia topora w dużej mierze pokryta jest zdobieniem, tzw. motywem oczkowym, skłądającym się z kółeczka z zaznaczonym środkiem. Znajduje się tu także znak przypominający dużą literę

Topór zdobiony

kultura nordyjska

około 900 p.n.e. — 550 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

topór bojowy (czekan) - Ujęcie z góry w poziomie. Topór ma smukłe żeleźce, prawie prostopadłe w stosunku do osi pionowej toporzyska. Światło osady jest owalne, a sama osada ma zdecydowanie wyodrębnione, nieznacznie zaokrąglone i opuszczone w dół wypustki zwane wąsami. Obuch jest zakończony krótkim, prostokątnym w przekroju zgrubieniem, tzw. młotkiem. Żeleźce topora ma smukłą szyjkę, która łagodnie rozszerza się tworząc wąskie, lekko asymetryczne i łukowate ostrze.

Topór bojowy (czekan)

nieznany

701 — 1000

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór z poroża - Ujęcie ze skosu; Topór z cienkim obuchem, w rzucie bocznym lekko poszerzonym, podobnie jak rozdwojone, częściowo uszkodzone ostrze.Otwór został wykonany w partiiśrodkowej narzędzia techniką cięcia i rozwiercania. Wszystkie ostrugane ścianki noszą ślady silnego wygładzania. Na powierzchni występują słabo widoczne ślady krótkich linii rytych o nieregularnym układzie.

Topór z poroża

kultura pucharów lejkowatych

4700 p.n.e. — 3500 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

broń obuchowa - Ujęcie boku i góry. Topór kamienny obosieczny, tzw. o dwóch ostrzach, labrys lub topór Amazonek, na obu końcach rozszerzony symetrycznie w górę i dół, przy czym koniec ostrzejszy jest słabiej rozchylony, niż druga strona. Otwór do osadzenia trzonka znajduje się około połowy długości korpusu. Przełamany na wysokości otworu i sklejony. Powierzchnia gładzona, nieco zniszczona

Topór kamienny

nieznany

środkowy neolit

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór kamienny - Ujęcie z przodu skosem w lewą stronę; Topór kamienny z wklęsłymi powierzchniami górną i dolną oraz lekko wypukłymi powierzchniami bocznymi. Ostrze proste. Obuch tępym o zarysie kolistym. Korpus prosty w rzucie bocznym, w rzucie z góry z poszerzeniem przy otworze. Otwór kolisty, cylindryczny. Powierzchnia zerodowana, pierwotnie gładzona.

Topór kamienny

nieznany

środkowy neolit

Muzeum Narodowe w Szczecinie

topór z rękojeścią - ujęcie obiektu złożonego; Topór wykonany został z poroża dorosłego, zdrowego samca jelenia szlachetnego. Jego trzonek jest fragmentem parostka innego osobnika, prawdopodobnie bardzo starego i słabego. Oba elementy nie są obecnie scalone. Żaden z nich nie ma pozostałości róży. Na ostrzu oraz obuchu bez zachowanej róży widoczne są wygładzenia powierzchni i wyłamania kompakty wynikające z użytkowania toporka. Ślady użytkowania widnieją także na trzonku w części, gdzie stykał się z toporem. Powierzchnia obu elementów jest silnie zniszczona.

Topór z rękojeścią

kultura Kongemose

9600 p.n.e. — 5400 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Topór z poroża jelenia szlachetnego, tzw. typu Kongemose - ujęcie z przodu; Topór posiada skośne ostrze i asymetryczny otwór na trzonek, nawiercany z dwóch stron. Na ostrzu i obuchu widoczne ślady intensywnej pracy: wyłuskania, wymiażdżenia, zagładzenia i wyłamania sponigiozy. Przy obuchu i otworze na trzonek widoczne pozostałości oczniaka i nadoczniaka. Pomiędzy resztkami uperlenia przy obuchu widoczne plamy margla. Powierzchnia silnie zniszczona na skutek pękania i łuszczenia, co jest efektem wysychania zabytku. Ciemna barwa jest efektem długotrwałego zalegania w środowisku beztlenowym.

Topór typu Kongemose

kultura Kongemose

7000 p.n.e. — 5400 p.n.e.

Muzeum Narodowe w Szczecinie

lico obrazu

Tarło Jakub - portret

malarz polski

XVIII

Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie

Ostrze lekko łukowate z wyrażnie zaznaczoną szyjką, z wąskim i długim żeleźcem i ściętą brodą. Na końcu brody punca w kształcie ostrogi a na szyjce trzy punce w kształcie tarcz herbowych wewnątrz litery L X oraz trzy kółeczka, punce inkrustowane mosiądzem. Osada częściowo zniszczona.

Topór

nieznany

1301 — 1400

Muzeum Narodowe w Lublinie

topór bojowy (czekan) - Ujęcie z prawej strony w poziomie. Żeleźce jest masywne, z ostrzem lekko asymetrycznie opuszczonym w stosunku do toporzyska. Obuch jest zakończony krótkim, silnie wyodrębnionym, sztabkowatym zgrubieniem, tak zwanym młotkiem. Szyjka przechodzi w wąskie, asymetryczne i łukowate ostrze zakończone wyodrębnioną, ukośnie podciętą wąską brodą.

Topór bojowy (czekan)

nieznany

701 — 900

Muzeum Narodowe w Szczecinie

Znaleziono 87 obiektów

Brak wyników

Dodaj notatkę

Edytuj notatkę

0/500

strona główna

Ustawienia prywatności

Używamy plików cookie, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Plikami cookie możesz zarządzać, zmieniając ustawienia swojej przeglądarki internetowej. Więcej informacji w Polityce prywatności.

Jakiś filtr
Data od:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
Data do:
Era
Wiek:
+
Rok:
+
asd