Ciosak

Nie wiadomo dokładnie, w jakim kontekście odkryto prezentowany ciosak z Polic. Dawny numer inwentarzowy Gesellschaft für Pommersche Geschichte und Altertumskunde (1824–1945) wskazuje, że został on przekazany Towarzystwu w II lub III dekadzie XX wieku. Całość ich kolekcji przekazana została następnie otwartemu w 1927 roku Provinzialmuseum Pommerscher Altertümer – od 1934 do 1945 działającego pod nazwą Pommersches Landesmuseum in Stettin.

Ciosak wykonano z bryły występującego lokalnie krzemienia kredowego wysokiej jakości. Ma formę wydłużonego klina o przekroju czworobocznym. Wykonany został poprzez kształtowanie niewielkiej bryły twardym tłukiem. Obuch zaplanowano jednak na naturalnej, niemodyfikowanej części. Cała powierzchnia ciosaka pokryta jest licznymi zniszczeniami w postaci drobnych zmiażdżeń, zagładzeń i wyłuskań, które powstały na skutek ciężkiej pracy – prawdopodobnie kopania. Można więc założyć, że przedmiot służył jako głowica kilofa lub motyki.

Ciosaki to narzędzia do prac ciężkich, zazwyczaj używane jako głowice z całym zestawem trzonków, oprawek i innych części pracujących wykonanych z kamienia, krzemienia, kości, poroża oraz drewna. Wykorzystywano je zarówno do obróbki materiałów twardych, takich jak drewno, poroże lub kość, jak i miękkich, na przykład skóry i mięsa. Wykonywano przy ich użyciu także inne prace jak kopanie czy wybijanie przerębli. Był to typowy element wyposażenia mezolitycznych społeczności łowiecko-zbierackich zamieszkujących lasy Pomorza Zachodniego we wczesnym i środkowym holocenie (około 9600-4100 BC).

Michał Adamczyk