Weteran 65 Armii

Paweł Batow (1897–1985) był wybitnym radzieckim dowódcą wojskowym, którego życie i działania miały znaczący wpływ na przebieg II wojny światowej.

Już podczas I wojny światowej zaciągnął się do armii carskiej, a po rewolucji bolszewickiej w 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej, rozpoczynając wieloletnią i wyróżniającą się służbę. Podczas II wojny światowej uczestniczył w kluczowych etapach konfliktu, dowodząc 3 Korpusem Piechoty podczas ataku na Polskę 17 września 1939 roku oraz zdobywając sławę w bitwach pod Stalingradem i Kurskiem, a także w operacjach na Białorusi i północnych ziemiach polskich. Jednym z jego najbardziej znanych osiągnięć była operacja zdobycia Szczecina w kwietniu 1945 roku, podczas której dowodząc 65. Armią II Frontu Białoruskiego, Batow skutecznie przeprowadził forsowanie Odry i zdobycie miasta, mimo wyjątkowo trudnych warunków terenowych w bagnistym rejonie rozlewisk.

Po wojnie pełnił wiele znaczących funkcji w Związku Radzieckim, pozostając aktywnym w życiu publicznym również po przejściu w stan spoczynku. Jego zasługi zostały uhonorowane wieloma prestiżowymi odznaczeniami, w tym medalem Weterana 65 Armii, ustanowionym na cześć żołnierzy i dowódców, którzy przyczynili się do zwycięstwa ZSRR.

W okresie PRL-u, Paweł Batow został honorowym obywatelem Szczecina, co podkreślało jego związki z tym miastem. W 1976 roku za pośrednictwem Konsulatu Radzieckiego w Szczecinie i lokalnych władz, przekazał Muzeum Narodowemu w Szczecinie kolekcję swoich pamiątek, w tym medal Weterana 65. Armii. Pamiątki te nie tylko wzbogaciły zbiory muzealne, ale także stały się istotnym świadectwem historycznym, przypominającym o powojennych związkach Szczecina z ZSRR oraz o roli generała Batowa w dziejach regionu.

Anna Lew-Machniak