Dzieci w klasztorze

Przedstawienie pięciorga dzieci w pięciu niegłębokich łóżeczkach o wysokich nogach i dużych ściankach bocznych nad nogami. To łóżeczka z sierotami w klasztorze sióstr urszulanek w Krakowie w okresie okupacji niemieckiej; jedno z dzieci to Monika Goldwasser, która została przysposobiona przez rodzinę Kamińskich.
Obraz wykorzystany był jako przebitka montażowa w relacji Moniki Goldwasser, którą ocalili Anna i Maksymilian Kamińscy, przyjmując ją z klasztoru sióstr urszulanek w Krakowie. Przełożona siostra Jadwiga Glemówna, poprosiła Maksymiliana, by przygarnęli choćby jedno dziecko. Z relacji Moniki Goldwasser: ,,Moja polska mama weszła na salę, gdzie były te małe, chore dziewczynki. I mówiła [mi], że patrzyła na te wszystkie dziewczynki i właściwie każde dziecko wymagało opieki, każde. No ale nie sposób było... [...] Patrzyła na takiego malucha, co tam gdzieś w kącie leżał. [...] To dziecko już było tak chore, że właściwie tylko tak błagalnie patrzyło na nią. I ona powiedziała do mnie tak - to są jej słowa: wiesz, nie wyobrażałam sobie, że takie małe dziecko może mieć tyle smutku w oczach, [...] doszłam i wzięłam to dziecko na ręce. I już nie miała odwagi położyć to dziecko z powrotem, a to dziecko nie miało siły nawet płakać, tylko się wtuliło. I oni z tym dzieckiem wyszli. Tym dzieckiem byłam ja”.
Zob. historię ocalenia Moniki Goldwasser przez rodzinę Kamińskich opowiedzianą na portalu Sprawiedliwi.org.pl.