Miska czerwonofigurowa

Niewielka miseczka o mocno rozchylonej czaszy. Główną dekorację tego prostego naczynia stanowi namalowana w technice czerwonofigurowej głowa kobiety w lewym profilu, umieszczona w jego wnętrzu. Dama uczesana jest w kok, a część jej włosów przykrywa kekryfalos – popularne w starożytności nakrycie głowy. Zdobią ją, namalowane wyróżniającym się, białym kolorem – korale, wstążka we włosach oraz diadem. Przedstawienie uzupełnia otaczający je ornament meandra.

Jak powstawało to naczynie? Najpierw kształt wytoczono na kole garncarskim oraz doklejono uchwyty. Po lekkim podeschnięciu malarz naszkicował na jego powierzchni zaplanowaną dekorację, a następnie malował używając do tego firnisu – specjalnie przygotowanej, delikatnej glinki bogatej w żelazo. Następnie dobrze wysuszoną miseczkę włożono do pieca, gdzie podlegała najpierw wypałowi z dostępem tlenu. W pewnym momencie otwory pieca zatkano, w ten sposób blokując dostęp tlenu do środka. Dzięki jego brakowi żelazo zawarte w glinkach zmieniało kolor z czerwonego na czarny. W kolejnej fazie tlen ponownie wpuszczano do środka – wtedy części nieosłonięte firnisem stawały się znów czerwone. Po powolnym wystudzeniu pieca miseczka była gotowa.