Konsola

Konsola na czterech nogach połączonych wiązaniem w kształcie prostokątnej płyty z łukowatym wycięciem z przodu. Tylne nogi proste, niskie, dochodzące tylko do wiązania, nad którym z tyłu pionowa płyta z prostokątną płyciną. Przednie nogi zakończone u dołu mosiężnymi sabotami w kształcie trójpalczastych lwich łap na spłaszczonej kuli, u góry z lekko wygięte i wywinięte do środka w kształt przypominający wolutę. U nasady nóg, wsparte na wolutach, znajdują się pełnoplastyczne, uskrzydlone mosiężne głowy lwów podtrzymujące oskrzynienie. Na czołowych i bocznych płaszczyznach nóg, poniżej lwich głów, znajdują się ślady po brakujących metalowych ornamentach, zapewne analogicznych do dekoracji pozostałych mebli z kompletu. Oskrzynienie gładkie, od przodu ozdobiony intarsjowaną dekoracją roślinną w układzie symetrycznym, zwierającą bukiecik w wieńcu z liści, od którego odchodzą wici roślinne z kwiatami i listkami. Blat prostokątny, wystający nieco poza oskrzynienie, bogato intarsjowany ornamentami roślinnymi powtarzającymi motywy z oskrzynienia, ułożonymi w prostokątną bordiurę.

Konsola stanowi element kompletu mebli salonowych, na który składa się poza nią stół (Wil.4043), kanapa (Wil.4045), dwa fotele (Wil.4046, Wil.4047) i dwa krzesła (Wil.4048, Wil.4049). Mebel stanowi przykład estetyki empirowej, charakterystycznej dla początku XIX wieku, czerpiącej obficie z form oraz motywów dekoracyjnych zaczerpniętych z wzorów antycznych. Styl ten przejawiał się w zamiłowaniu do mebli o prostych kształtach i masywnych proporcjach, często fornirowanych drewnem mahoniowym, którego ciepła, intensywna barwa podkreślała złoty kolor brązowych lub mosiężnych okuć, często złoconych.

Zakup Muzeum Narodowego w Warszawie od osoby prywatnej w 1964 roku, przekazany następnie do zbiorów wilanowskich.