Wahreund eingentliche Delineatio der Treffichen undt weitberhümten belägerung der westen Statt Hertzogenbusch (Alles nach seiner rechten Mass abgetheit Durch Iacobb Prempart Ingenieur) | Prawdziwy i rzeczywisty opis udanego i powszechnie znanego oblężenia zachodniego miasta Hertzogenbusch, wszystko wykonane na miarę przez inżyniera Iacobba Premparta

Na jednobarwnej mapie wykreślonej przez inżyniera Jacobba Premparta przedstawiono 's-Hertogenbosch, miasto i twierdzę na południe od Amsterdamu, nad rzeką Dommel i Mozą, które od 30 kwietnia do 14 września 1629 roku oblegane było przez niderlandzkie wojska Republiki Zjednoczonych Prowincji. Walki wynikały z trwającej wówczas wojny osiemdziesięcioletniej (1568–1648) oraz hiszpańsko-angielskiej (1568–1648). Połączone wojska holenderskie i brytyjskie, pod wodzą księcia Fryderyka Henryka Orańskiego (1584–1647), będącego również namiestnikiem kilku z niderlandzkich prowincji, niespodziewanie najechały tę, jedną z głównych twierdz Niderlandów, która od 1579 roku – czyli od momentu zjednoczenia się prowincji, była nadal lojalna wobec hiszpańskiego króla.

Mapa ujmuje zarówno miasto, jak i umocnienia forteczne w jego okolicach, ulokowanie poszczególnych jednostek wojsk, ważniejsze elementy topografii poza miastem, jak łąki, bagna, większe skupiska i aleje drzew, kościoły, młyny wodne, drogi czy wzgórza. Oznaczono także rzeki z ich licznymi kanałami: Aa i Dommel, które łączą się na terenie miasta w rzekę Dieze, stanowiącą dopływ Mozy. Co ciekawe, mapa zorientowana jest w kierunku południowo-zachodnim, gdyż róża wiatrów na lewym dolnym krańcu przedstawienia wskazuje prawy dół.

O satysfakcjonującym Republikę rozstrzygnięciu oblężenia 's-Hertogenbosch informuje nie tylko tytuł, ale także symbolika dodatkowych elementów mapy. W prawym narożniku pojawia się herb miasta 's-Hertogenbosch, w lewym natomiast zwycięskiego wodza – Fryderyka Henryka Orańskiego. Oba okolone są wieńcami, jednak herb książęcy wieńczy dodatkowo korona. Bogatą ornamentykę mają także kartusze zawierające podziałkę skali i tytuł. Kartusz ze skalą mapy, podaną w prętach pruskich, wieńczy panoplium z hełmem rycerskim pośrodku, a u dołu zdobią trzy festony z twarzą ludzką i krzyżami. Na dwupolowym kartuszu tytułu, w centrum wieńczącego panoplium znajduje się działo armatnie, po bokach zaś głowy w profilu, którym zawieszono analogiczne festony z krzyżami i osadzono na małżowinach usznych, czyli elementach popularnego rokokowego motywu ornamentalnego, zwanego rocaille. U dołu kartuszu natomiast znajdują się wieloelementowe zwisy. 

Tego rodzaju przedstawienia stały się popularne w XVI i XVII wieku, równolegle z rozwojem nowoczesnych fortyfikacji. Były raczej formą wizualnego zapisu wydarzeń historycznych o politycznym znaczeniu, a ich kartograficzny wymiar, miał bardzo często drugorzędne znaczenie.

Leszek Kocela