Dzban

Miedziany dzbanek na wodę typu hełmowego – kształt brzuśca żeberkowanego naczynia nawiązuje do kształtu hełmu. Brzusiec z szerokim wylewem spoczywa na ruchomej stopie z mocnym rozszerzeniem. Na boku naczynia umieszczono ozdobne, esowate w kształcie ucho. W górnej partii powierzchnię nalewki pokrywa barwna emalia w formie pasów zdobień o charakterze floralnym. Dwie przeciwległe krawędzie wylewu – przy dziobku i uchu – zdobią rezerwy zamknięte w kształcie ruyi – chińskiego berła, obie z motywem peonii i motyla. Wnętrze wylewu dekorują dwa stylizowane motywy - również peonii oraz motyla.

Pośród chińskiej emalii wyróżnia się trzy główne rodzaje: komórkową (cloisonné), żłobkową (champlevé) i malowaną. Emalie malowane w przeważającej mierze powstawały w Kantonie w prowincji Guangdong z przeznaczeniem na eksport. Ten typ emalii wykształcił się najpóźniej – w okresie panowania Kangxi (1662-1722) - najprawdopodobniej dzięki poznaniu techniki francuskiej malowanej emalii z Limoges. Emalie malowane powstawały poprzez pokrycie metalowej powierzchni, najczęściej miedzianej, cienką warstwą białej, nieprzeświecającej malatury i wypalenie jej. Na tak przygotowane tło nakładano pędzlem właściwą kolorową dekorację i naczynie powtórnie wypalano.

W kolekcji wilanowskiej zachował się zbiór różnorodnych przedmiotów z emalii kantońskiej. Trafiały do pałacu najpewniej na przestrzeni XIX w. kupowane przez kolejnych właścicieli, ale również jako dar – o czym dowiadujemy się z zachowanych dokumentów archiwalnych. Niektóre przedmioty zdobiły dawne Pokoje Chińskie zaaranżowane przez Stanisława Kostkę Potockiego, których wyposażenie było uzupełniane przez kolejnych spadkobierców.