Drapacz

Nie jest znany czas i okoliczności, w jakich znaleziono prezentowany drapacz. Wiadomo jednak, że pochodzi z Mścięcina, dawnej niemieckiej wsi Messenthin, znajdującej się w granicach miast Police i Szczecin. Wczesny numer inwentarzowy oraz niewyraźny numer na powierzchni wskazują, że przedmiot wchodził w skład przedwojennej kolekcji Pommersches Landesmuseum Stettin. Te same numery noszą zabytki z niewielkiego zbioru z różnych okresów epoki kamienia, co wskazuje, że pochodzą one ze zmieszanego, wielokulturowego stanowiska.

Drapacz wykonany został na fragmencie wióra z krzemienia kredowego bardzo dobrej jakości. Ponieważ nie zachowała się część proksymalna nie można określić techniki odbicia. Co jednak najciekawsze w prezentowanym przedmiocie, na stronie wierzchniej widoczne są powierzchnie gładzone. Wskazuje to jednoznacznie, że wiór został odbity z rdzenia uformowanego na gładzonej siekierze neolitycznej. Niestety, na podstawie tak niewielkiego fragmentu niemożliwe jest bliższe określenie kulturowe. Przerabianie siekier na rdzenie było zjawiskiem spotykanym tylko u niektórych społeczności neolitycznych na Pomorzu oraz na terenach sąsiednich. Taki sposób gospodarowania surowcem był natomiast powszechny chociażby w środkowej Szwecji i Norwegii, czyli tam, gdzie krzemień nie występował w ogóle lub dostępne były jedynie gatunki słabej jakości.

Michał Adamczyk